Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e doi ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 12 d’abriu dau 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Confinats
Avem vist qu’au temps des epidemias passadas, prenián de mesuras de confinament au nivèu dei ciutats. Mai es qu’anavon pus luenh, obligent lei gents a restar au sieu ? E bè non. Ne’n limitavon l’obligacion a’n aqueles qu’èron contaminats, ò qu’avián dins son ostau quauqu’un que n’èra mòrt. Avián lo drech de sortir soncament s’avián besonh de quauqua ren per de malauts, e defòra s’escartar d’aqueles qu’èron sans, tant a la glèisa (ce que laissava adonc la possibilitat de l’i anar) coma per carriera.
Vaquí un article de 1478 contenent aquelei disposicions : « Item, que tos aquellos que son enfecis, ho serien mors en lurs hostals de pestilencia, que si asenton d’aquellos que son sans, tant en la gleya coma per la vila, et que iston en lur retrach, sinon que aguessan necessitat de causas que aguessan besonh per los malaus. »
Per còntra, èron pas tendres amb aqueles qu’avián agut un mòrt dins son ostau. Aquò arribet la mema annada a mestre Robin Belengier qu’aviá perdut son fiu. Ne’n feron far l’enterrament e lo paguèron, mai après tapèron l’ostau de son paire, e pereu aquelei de jusieus qu’avián tanben agut un mòrt : « Item, pausa aver pagat, per comandament des sendegues, par claure las portas dels Jusious et de l’ostal de mestre Robin, tant en post coma en clavels, grosses dos, et per lo mestre que ho fes. »
Jean Yves ROYER