Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e tres ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 8 de novembre de 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Les Quatre Coronats
Entre lei sants festejats encuei par la Glèisa catolica, avem les Quatre Coronats, qu’en mai d’aquò les avem dos còps !… Autrament dich èron uech, mai en doas chormas de quatre…
Les quatre promiers se sonavon Sevèr, Severin, Carpofòr e Victorin. Dins l’encastre de la Granda persecucion de Dioclecian, fuguèron correjats a mòrt ambé de foits plombats en Panonia (província romana au nòrd de la Dalmacia). Coma lòngtemps degun sachet pas sei noms, que fuguèron miraculosament conoissuts pus tard, lei celebravon lo jorn d’un autre martiri de quatre sants… qu’èron cinc !
Aqueles èron d’escaupraires, nomats Glaudi, Castòr, Simforian e Nicostrat, que refusèron un jorn de realisar una estatua d’Esculapi, dieu de la medecina, que li demandavon per lo Dioclecian. Adonc lei botèron vius dins de barricas plombadas (ò de caissas de plomb, l’afaire es pas clar) qu’escampèron dins la mar. Metèron amb eles un admirator, que li disián Simplici, crestian eu tanben, mai qu’oblidèron lèu per laissar la tiera a quatre, e justificar que se festegèsse quatre sants just, lo mème jorn que quatre autres…
Les quatre aquelei venguèron ben entendut lei sants patrons des escaupraires e dei maçons. Lo promier ei sempre representat amb un escaire, lo segond amb un compàs, lo tresen amb una règla e un libre dubèrt, lo darrier amb un nivèu.
Jean Yves ROYER