Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e tres ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 24 de genoier de 2021 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Francés de Salas
Vaquí lo nom que marca encuei mon cartabèu : aqueu d’un sant naissut de la noblessa de Savòia, a la fin dau sègle XVI. Ara perdequé ei celebrat encuei ? Ne’n sabo tròp ren, d’abòrd qu’ei ni lo jorn de sa naissença, ni aqueu de sa mòrt ; mai bota, aquò deu èsser un dei mistèris de la religion…
Estent qu’èra l’ainat, fuguet abalit en consequéncia, mandat tre sei uech ans dins un collègi d’Annecí ont aprenguet lo francés. Anet puei a París faire d’estudis pron complets, de drech e de teologia, que s’acabèron en Itàlia onte venguet doctor. Tornat au sieu, son paire li presentet la fiançada que li aviá chausit. Vouguet ren sacher aquí dessús, mai acceptet pasmens de se marcar coma avocat. Ce que l’empachet pas de continuar vèrs ce que de lòngtemps lo tafurava : venir prèire, ce que faguet fin finala a vint-e-sièis ans. Nomat tot d’un temps prevòst, vai alora entreprendre d’assajar de convertir les calvinistas, nombrós dins la region, e de reconquistar Genèva a la fe catolica.
Per aquò se faguet missionari, mais l’òbra èra malaisada, ses predicacions enebidas, e les conversions pron raras. Adonc aguet l’idèia de faire estampar ses prònes e, en mai de les editar, les publicar sus de fuèlhas que placardava per carriera, ò plegava e passava sota les pòrtas… Vaquí perqué la Glèisa n’a fach lo patron dei jornalistas.[[]]
Jean Yves ROYER