Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e quatre ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 17 d’octòbre de 2021 en lenga nòsta per l’Agachaire
S’es passat un 17 d’octòbre
Aqueste dètz-e-sèt d’octòbre èra aqueu de 2019, e la data l’ai trobada sus Wikipèdia. Aqueu jorn d’aquí, a París, la Cort de cassacion regitava lo recors de l’Estat (e una circulària sieuna de 2014) còntra l’emplec dau tilde sus la letra « n », autrament dich (e escrich) « ñ », que figurava sus lo prenom Fañch, que vòu dire Francés en breton, que dos ans avans de parents de Rosporden, dins lo Finistèrra, avián mes a son dròlle.
Lei defensèires dau breton cridavon victòria ! Semblava dejà extraordinari que li aguèsson cercat garrolha just per un prenom breton, escrich a la bretona. Mai, se mesfisent dau totalitarisme lingüistic francés, lo deputat Pau Molac, dins lo projècte de lèi a son nom, preniá la pena dins son article nòu d’escriure que « lei signes diacritics dei lengas regionalas son autorisats dins les actes d’estat-civiu », e es ansin que fuguet votada a la majoritat granda que sabem.
Mai lo Consèu constitucionau velhava e, sensa que degun lo li aguèsse demandat, censuret aquel article, emai aqueu qu’autorisava l’ensenhament immersiu d’aquelei lengas dins les escòlas publicas. Es clar que per eu, un solet pichòt accent menaçava l’unitat nacionala e fava tremolar la Republica tota, a la risca que se fondèsse e s’avaligue ! E lo contentament dau 17 d’octòbre de dos ans fai es ara plus qu’un sovenir…
Jean Yves ROYER