Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e quatre ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 16 de genoier de 2022 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Onorat
Lo promier sant que ne’n vau parlar aquest an, es encuei l’anniversari de sa mòrt, d’abòrd qu’es un sètge de janvier de l’annada 430 que passava Onorat, avesque d’Arle, mai subretot fondator de l’abadiá de Lerins, sus l’illa que puei li an donat son nom.
Avem d’eu una Vida en lenga nòsta que son autor, Raimond Feraud, un monge d’esta abadiá, aguet la bòna idèia de datar quand l’escriguet : « l’an de Dieu mil e tres cens ». Son racònte es una mescladissa d’istòria e de legendas, onte Carlemanhe tèn una plaça que li auriam jamai imaginat quatre sègles avant sa naissença…
Entre lei nombrós miracles que li son atribuïts, tant dins sa vida coma après sa mòrt, ne’n rentendrai un que faguet a Aureson. Ailà, un richàs aviá escondut quasi totei sei sòus, puei aviá oblidat onte les aviá mes, e acuset sa frema de les aguer raubats : « E penset en son còr que li molhers los agues / pres e emblats ; per que la batet fòrt / de grand ira que ac, l’aduis près de la mòrt. » Mitat mòrta, ela anet se plànher a Onorat, mentre son òme, ganhat per lo demòni de la colèra, veniá completament fòu e s’estraçava lei vièstits. Una preguiera de l’avesque, e lo diable èra cochat e lei sòus retrobats ! « Ensems a la molher e’l marit acordats, En patz los n’a trames ; van se’n a lur ostal. Sant Honorats comanda qu’òm renda ben per mal. »
Jean Yves ROYER