Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sieis ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica dau 16 d’octòbre de 2023 en lenga nòsta per l’Agachaire
De bèstias pas d’acòrdi
Aquò se passa dins una bèla campanha de la region. Lo gau l’i fai son mestier de gau ambé lei galinas, e pereu mòstra tota sa cròia costumiera. Es ansin que, quilhat a la cima de qué que siegue, pron que li permete de tot regardar de naut, s’escacalassa a vantar les qualitats de son patron en mandent de lònga : « Mon-mès-tr’ei-riiiche !… Mon-mès-tr’ei-riiiche !… »
Mai lo buou es pas d’aqueste avejaire, que li respònde : « Bè nooon… Bè nooon… »
E la galina ne’n saup la rason, e qu’a degut s’endeutar per aguer la pus bèla campanha de l’encontrada, e o fai sacher en totes : « A de deeeu-tes !… A de deeeu-tes !… »
La vaca ela, se fai pas tròp de marrit sang per aquela question : ei dejà pron gròs catau per que siegue pas tant un problèma, e aponde : « Les pa-ga-rààà… Les pa-ga-rààà… »
La pintada, que conois lo Crèdit Agricòla a ben l’idèia que laissarà ren passar, e precisa : « Fau-drààà ! Fau-drààà ! » (A prepaus, vos siatz agut avisat qu’aquela bèstia a un nom occitan ? Ei jamai qu’una varietat de galina, mai que sembla que li an pintat de pitas blancas sus ses plumes grisas : d’aquí son nom de galina pintada, e per far pus cort de pintada.)
Mai lo dindon pensa que serà pas tant simple e demanda : « E quooora ?… E quooora ? »
E la cabra, d’un pessimisme complet, de conclure : « Ja-maaai ! Ja-maaai ! »
Jean Yves ROYER