Vaquí, ambé un jorn de retard, la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, assenhalam qu’aquesta cronica de « La Provence » a mai de dètz ans. Òsca !
Chronique pour ce samedi 1er mars 2008
en lenga nòsta
Lo mes dei fòus…
Per l’Agachaire
Se vos diso que dintrèm encuei, promier de març, dins lo mes dei fòus, es pas un ponch de vista ò un comentari politic que fau sus la situacion francesa en generau, e les eleccions venentas mai especialament…
Ei just un vièlh provèrbi provençau, pron conoissut encara de fòrça gents, que mete dins aqueste mes un pauc totei lei foliás dau monde. Aquò a l’imagi de la luna, completament fadada aqueu mes de l’an (se ditz pereu : « Fòu coma la luna de març », e tanben ambé son temps qu’es estat totjorn abòrd fantasierós, qu’un jorn vos creiriatz au printemps (s’es pas francament en plen estiu), e l’endeman au pus gròs de l’ivèrn.
L’òm ditz encara proverbialament aquí dessús : « Lo mes de març, es tantòst niva, tantòst clar ».
E aquela niva pòt èsser pron marrida : « Sovent lo mes de març, es amar… »
E quand febrier es estat tròp bèu : « Se febrier a de bèlei filhas, març les pilha… » O encara : « Febrier fai lo pecat, e març es enculpat. »
Aqueu marriditge marcenc a fenit qu’a donat naissença a un vèrbe : « marcejar », que vòu dire a pauc près : èstre marrit. Es ansin que l’òm ditz fin finala, en constatent sei degalhs : « Març marceja… »
Vos aviáu dich que parlavo pas aquí de politica. Mai se n’i a, dins una ò doas setmanas, que s’avison que per elei, març a marcejat, ne’n trobaràn benlèu aicí una explicacion…