Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire dau dissabta 23 d’avost dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 23 août 2008
en lenga nòsta
Sant Sidòni
Per l’Agachaire
La vida d’un dei sants nòstei dau jorn, sant Sidòni, es una mescladissa de tradicions fòrça ancianas, bastida de crèires, de legendas e de juecs de mots d’un pauc totei les epòcas.
Sidòni seriá l’avugle de naissença que l’evangèli de Joan explica coma Jèsus li bailet la vista, en li fent passar de fanga sus les uelhs, mesclada a l’aiga d’una fònt. Coma la vista ansin li fuguet restituïda, la tradicion provençala li ditz pereu sant Restitut, ò Restit.
Totjorn segon nòstes avis, èra dins la chorma que, ambé Madalena e Maissemin, venguèron en batèu de Palestina per nos evangelisar. Es ansin qu’a la mòrt de Maissemin, prenguet sa plaça a la tèsta de l’avescat d’as Ais.
Mai Mistral nos ditz encara que son nom latin èra Celidònius, qu’a donat, en mai dau mot Sidòni, son nom a l’èrba, la celidònia (ò dindolièra) qu’autre tèmps la cresián bòna per les uelhs, emai lei berrugas. Per lei Grècs, lo mot voliá dire dindoleta (« hirondelle »), e se pensavon qu’es amb ela qu’aquel aucèu donava la vista a ses pichòts ; mentre d’autres asseguravon que, se li avián mes aqueu nom, es per amor qu’aquela èrba florisse just a l’arribada dei dindoletas…
A legir tot aquò, lo mens que se pòsque dire es que fau aguer una ben bòna vista per se l’i reconóisser un pauc dins tota aquela istòria, santa que santa…