Dont si debana aquesta istòria ? Que emocions viu aquesta persona ? Que fa ? Perqué ? Que elements dei imatges vos permeton de dire aquò ? ( expressions, posturas, regards, epc…)
De que si pòu pensar aquesta persona a n’aqueu moment precís ?
Imaginatz cen que si va debanar après (alentorn de 10/15 regas en tot). Podètz decontextualizar. N’aprofiti per aremerciar lu escolans que mi mandan cada setmana de tèxtes per illustrar lu nòstres cors de lenga.
Anna-Maria MILARDI : Question de lògica
Monsur Bedigon es un baudo gonfle de virtut, gent, onèst, cortés, galant e finda fisicament agradiu per un omenet cau d’un mètre e cincanta.
Ailàs una còrda pasmens manca au sieu arc, eu es un nesci de premiera, un badaluc d’una bestisa tala que, quora naissèt, cauguèt l’anar cercar mé lu forceps en lo ventre de sa maire, qu’avia mancat la sortida e esquasi esquasi s’anegava en virolant dins lo liquid amniotic.
Mas ancuei a decís de pilhar per lo còrs aquesta sieu deblessa e de s’assabentar sus tot cen que l’i a da cónoisser en aquest monde. Veiretz qu’en gaire de temps eu vendrà una somitat en cada domeni scientific e toi lo vendràn consultar per tesaurisar lu sieus vejaires e, vai saupre, bessai que li autrejeràn meme lo premi Nobel !
Aflarat per aquesti perspectivas de gloriòla aisada, Monsur Bedigon s’en va pilhar un taboret per chapar l’escabèu en aut de l’armari per pi destacar l’escaleta dau mur de la coïna per fin finala s’issar a l’autessa de l’escala de jardinatge penduda defòra, pròpi sota la taulissa. Ela solament li permeterà de jónher la tauleta mai auta de la bibliotèca tresplombant a cinc mètres dau sòl.
De fach, cau saupre que Madama Bedigon ordonèt la bibliotèca d’un biais fòrça personal emb’ai romans de gara tot en bas, esconduts ai convidats, lu Arlequins sobre, fòra portada dai pichoi, e li colleccions leterari ben en vista, mesclum d’Hugo, Shakespeare e Joan-Pau Sartre. Au som enfin, l’i son lu obratges scientifics, aquelu que segurament degun aurà jamai idea de legir mas que la familha si transmete de generacion en generacion.
Monsur Bedigon doncas a agantat un libre a cas sus l’estatgiera auta, lo mai pròche de la sieu escala que si revela èstre la famoa « Introduccion a la lògica », de Siforiana Borrasuc.
Mentre un desenau de setmanas, l’omenet vira li pàginas, liege e torna legir lo libre, pilha de nòtas, si grata la tèsta, borbota, serra lu uelhs per s’impregnar mièlhs dei racomendacions, s’ajuda dau diccionari quora una paraula li escampa, repilha dau principi, tot aquò sensa sosta, a tau ponch que Madama comença de s’alarmar e aferra lo telefòno per anar sonar lo metge.
Quora, tot en un còup, Monsur Bedigon bondisse de la sieu poltròna en bramant : « Eurèca !!! ». E sensa que degun lo pòsque fermar, chapa un contenaire gigant e l’i manda toi lu libres en champostre, Arlequin, Shakespeare, Musso, Malraux, Levy. « Fòra, fòra, despareissètz ! »
Après l’autodafé, s’empossessa d’un destrau e, sota lu uèlhs espaventats de Madama, comença de talhar en pichins tròç lu taborets, escabèus, escalas e escaletas e manda lu morcèus de bòsc dins lo pòrta-busca pròche la chaminèia.
E per acabar, mete la bibliotèca vuèia en venta sus lo Bòn Canton e n’en cava un prètz mai que respectable, li permetent de si crompar a la FNAC una bèla lectora electronica darniera generacion.
« Veès », clama l’omenèt tot fieròt a Madama, « Veès cen que si pòu obtenir basta emb’un pauc de judici ! Aquí as la tieu bibliotèca bèla entiera en un solet aparelh. Finidi li passejadas d’una escala a l’autra, finits lu monta-cala a l’assaut d’aqueu damnat mòble gigantàs, finidi li oras de desposseada dei estatgieras ! Cu es lo mai intelligent, ne ? »
Ben, arrestem l’istòria aquí sensa gastar l’estrambòrd d’aquest omenet en vi precisant que li pilas per l’aparelh son pauadi au som de l’armari, qu’avèm pus de taboret, d’escabeu, d’escala ni d’escaleta per li anar pescar e que la Madama Borrasuc electronica demorerà muda aquesta fes.
Crestian : Crònica d’una farigaudaria ordinària.
« Es un òme qu’es pichin, pòdi ben dire, pòdi ben dire
Es un es un òme qu’es pichin, pòdi ben dire qu’es malin »
Malin segur, lògico bessai. Es ben malin per arranjar li cauas, ben ordonnat, lo pichin tamboret per cercar l’escabèla, l’escabèla per la pichina escala, e la pichina escala per pilhar la granda. Tot aquò es en plaça, en òrdre. Mas la lògica auria vorgut que l’escala per cercar lo libres au mai aut de la bibliotèca siguèsse estada sota, a portada de man dau pichin òme. De l’autre costat, quora un, es gran coma una canelheta, non si va crompar una bibliòteca de gigant ! Es lògico, es ?
Ma l’òme es libre. Se vorguèt faire tòt un terramòto per cercar lo sieu libre, es lo sieu problèma ! Bessai que li plas totplen de bolegar li escalas. E n’en parla pas de l’ordonament dei libres, au seten plan d’un meuble tant aut que totara si caurà pilhar un monta-cala per aver un libre. Au risc de si rompre l’esquina !
Alora la lògica s’en batem li tantiflas ! Viva la libertat ! Enfant dau monde espeçatz li vòstri cadenas ! La revolucion es per camin, per aver lo drech d’aver d’escalas, de bibliotèca e de tantiflas dins lo pan banhat ! Viva lu pichins òmes e la retirada a trenta ans ! Viva … «vos demandi excusa, doctor ? se ai ben pilhat li pichinas pilulas per pas m’enganar ? Segur, doctor, e sus lo còup m’en torni en la mieu cambra embé li barras au fenestron.
« D’una tèsta de sardina, eu si sopa, pi si dina,
N’en soubr’encà ’n mocelon per si faire lo merendon ! »
Quiquí : Lo pichin òme
Es un òme qu’es pichin, pòdi ben dire qu’es pas malin !!!
Si pilha una banqueta per achapar un escabèla per desgauchar una escaleta encrocada sus d’un barri per n’en pilhar una autra mai granda sus d’un barri mai aut e enfin pòu despendre l’escala granda que si tròva penduda esquasi au plafond ! Mas per que faire ?
Tot aquò per agantar un libre en la bibliotèca, e que libre ? INTRODUCCION A LA LOGICA !
Mas dont si tròva la lògica en aquesta banda dessenhada ?
Solament que li escalas deurian èstre agrapadi verticalament e non orizontalament ! Vequí !
Choaseta : Coma èstre lògica en la vida ?
Albèrt es un òme a faire tot, de la bibliotèca Loís Nucera. Un jorn, la directritz li demanda d’anar cercar un libre au plus aut dei estatgieras.
– Albèrt, pilhatz la grana escala, lo libre si sòna « Introduccion a la lògica »,
-Mas, Madama la Directritz, siáu pas plus tant jove per portar una escala e montar en d’amont cercar lo vòstre libre.
-Mas non Albèrt, siatz encara ardit, l’i anatz arribar.
-Bòn, bòn se lo diètz vau provar.
Albèrt, conscienciós, va dins la reserva cercar l’escala. Mas, coma faire, siáu pichin e l’escala es agrapada en aut dau barri. en mai, es l’escala plus grana qui va mi cau, lo libre si tròva sus la darniera estatgiera .
Après reflexion, Albèrt imagina un sistèma : va montar sus lo pichin tamboret qui si tròva dins lo placard per prendre l’escabèla a doi gradins, en montant sobre, va desprendre la premiera escala, la metre còntra lo barri e pilhar ensin la segonda qu’es mai grana per arribar au som de la bibliotèca e achapar lo libre.
Mas, qui l’i a dins aquest libre d’important per interessar la directritz ?
S’asseta dins la poltrona e duerbe lo libre « Introduccion a la lògica »
Liege « Coma èstre logic dins la vida » ?
– Èstre logic, es finda capir li situacions dins la sieu globalitat e lu sieus detalhs.
Aquò d’aquí fa travalhar la vòstra capacitat a observar.
Coma faire per emparar la lògica ? Vequí quauques exemples :
1. Emparar lu juecs coma lo sudoku 2. l’estudi dei lengas ben fachi seria bessai la melhora dei lògicas
Albèrt es content de legir tot aquò perqué toti li setmanas juega au sudoku dau Nice-Matin e va au còrs de niçard lo dimarç !
Alora siáu lògica !!!!!!!!!!!!!
Marie-Do : La lògica
Rogier es un colleccionaire, au sieu l’i a totplen d’objècts : despí quauques mes
collecciona li escalas. N’a de pichini, de mejani, de grandi. Pilhan de plaças li escalas, e coma Rogier li plas d’aver una maion ben ordonnada, mete en òrdre la pichina escala dins un placard per durbir lo placard monta sus una banqueta. Per li mai lòngui pilhèt lo martèu e plantèt de clavèus dins lu barris. Son toti agrapadi li lòngui, en autessa, doncas li mejanas siervon a li destacar.
Un jorn que regarjava la bèla colleccion d’escalas si pensèt :
« Bessai que pòdon servir aquestu objècts decoratius » Pensèt lo jorn, la nuech dins lo sieu pantais una laissa apparèisse. Lo matin si metèt a montar una laissa ben auta.
« Vau metre la mieu colleccion de libres que son dins de boitas ensinda lu porrai veire. »
Rogier fabriquèt una laissa en una jornada l’i metèt toi lu sieus libres e per provar toti li sieui escalas, lo libre sus la lògica siguèt mes au plus aut.
Ben Rogier liege l’introduccion a la lògica, tu n’en manques pas de lògica !
Crestiana : Un òme qu’es pròpi pichin vòu agantar un libre intitulat : «Introduccion a la lògica».
Mas, aquest libre es ficat au sobran sus d’una estagiera de la bibliotèca.
Per aquò faire dèu pilhar una escabèla pi una escala e encara doi autres escalas per li arribar.
Quora a poscut enfin durbir lo libre a vist au capítolo I :
« Se volètz pilhar una caua e que siatz pichin, non devètz metre aquesta caua en autessa ».
Ben segur, es lògico !
Aquò lo pòdi verificar, mai que mai, cada jorn !
JPB : Introduccion a la Lògica
La lògica es sovent presentada coma l’art de rasonar ben. Es la disciplina de la deduccion, dei demonstracions rigoroï, de la mecànica dei pròvas. En la recerca dei scienças umani l’i son tres tipos de lògica : la lògica intellectuala, la lògica empirica e la lògica scientifica. Lo mieu prepaus ancuei non es de faire un cors mas de veire e d’illustrar coma una persona qu’utilisèt lo juec (lo sudoku en l’ocurença) posquèt anar querre un libre quilhat au sobran d’una bibliotèca.
De fach, lo nòstre baudo, cada matin anava crompar, lo Nice-Matin, non pas per saupre la data dau jorn, lu cors de la borsa ò li nòvas dau País, mas per faire lo sieu sudoku, eu que sabia comptar fins a 9. Un jorn, qu’arribava pas a acabar la sieu clea, un sieu amic li diguèt : « Manques de lògica ! Deuries legir Introduccion a la Lògica de Francés REVINC» Es cen que faguèt lo nòstre òme, per fortuna avia lo libre au sieu en la bibliotèca. Utilisèt la sieu lògica empirica per puar fins a la laissa la mai auta de la bibliotèca e a l’ora que vos parli a pas encara acabat la sieu lectura. Esperi qu’aquesta lectura li permetrà d’acabar un jorn lo sieu sodoku e de comptar mai luenh que 9.
Rogier GILLI : Introduccion a la lògica
En aluchant aquesta banda dessenhada, premier si pòu pensar que lo biais de faire dau personatge es logic, es coerent : la banqueta, l’escabèla, l’escala e per acabar l’escala grana.Tot aquò a d’ària d’una progression aritmètica. Mas en segond, en chifrant un chicol si pòu dire que lo baudo perde de temps e d’energia a descrocar toi aquestu instruments per agantar lo sieu libre, que seria mai judiciós d’agrapar l’escalassa pròche de la biblioteca.
Aquí es un manca de lògica cartesiana.
Terç ponch, en mai d’aquò non auria besonh d’escala se lo libre recercat si trovèsse sus la tauleta la mai bassa de la biblioteca, qu’un libre coma aqueu non si pòu legir en una serada, qu’es pròpi un rompe tèsta.
Mas bessai que lo nòstre amic es un colleccionaire d’escabèlas e d’escalas que pensa que lo camin lo mai agradiu tra doi ponchs es pas lo plus drech.
Per acabar doi regas d’Albert Camus (Le Mythe de Sisyphe) que mi siáu permès de revirar en Niçard :
Es totjorn aisat d’èstre logic
Es esquasi impossible d’èstre logic fins au bot.
Madama Loïsa : Lo pichin òme
En agachant aquesta banda dessenhada podèm pantaiar d’ajonher un coblet a la cançon niçarda ben connoissuda : Lo Pichin Òme.
« Es un òme qu’es pichin, pòdi ben dire qu’es pas malin ! »
Perqué non a pensat d’anar querre l’escala grana en premier per agantar aquesto libre qu’es au sobran de la biblioteca sieua.
Sobretot qu’es un libre sus la lògica !
Clara Maria : Senher Ari ‘Stòt
‘Sto matin, Monsur Ari ‘Stòt s’en avisa que dins la bibliotèca sieua, l’i a un libre que legèt, d’un temps quora èra estudiant. Après aqueli annadas uroï, a passat la sieu vida tota coma fonccionari dei impòstas pi es venguda la retirada. Aüra a de temps per legir, cau n’aprofitar. Aqueu libre li remembrerà la sieu joinessa. A cer-cat, e ajudat da la sieu luneta de teatre l’a trovat. Es tot en amont dau mòble. Minga problèma. Ari es acostumat ai difficultats. Après dètz minutas de tribula-cions l’i es. Mas s’es cresut de si rompre lo morre mai qu’un còup. Quora sus la banqueta que volia bascular calia agantar l’escabèla, parier sur l’escabèla pi sus l’escala mejana e l’escala grana qu’èran autrament mai peanti e auti que d’un temps. Fin finala legèt lo sieu libre encara tot tremolant pi comandèt un autre libre sus la telaranha : « Ancians, organizatz e securisatz la vòstra maion . »
La lògica es pas totjorn la mema.
Verò Durbano : Istòria d’escalas
Ancuei, es decidit ! L’i vau faire d’ordonament !
Vau començar per levar dau mitan aquela banqueta que m’embarassa. A, tè! La meti aquí dintre, dins aquel’armari, l’i serà ben …
E merda ! L’i es ja l’escabèla ! Cenque n’en vau faire ?
Ai una idèa, la vau pauar en plaça de l’escala…
« Bòn Dieu ! » es pas aisat aqueu travalh, que siáu vengut tant pichin !!
Alora, cali l’escala, pi en plaça d’aquela, l’i meti l’escabèla. Vequí, aquò es fach !
Mas aüra, que faire d’aquela rementa ?
A, m’en remembri… L’i es un autre tròç d’escala que mi va servir per faire una es-cala grana, mai que grana, coma aquela dei pompiers, i ! i ! i !
Mi servirà sobretot per la biblioteca mieua, per anar querre de libres que son enamont ! Mas cu a ordonat toi aquèlu libres, tant aut !?
Aa, va ben coma aquò! Aüra es un ver plasir ! ! Ai ben ameritat un pauc de repaus que siáu las…
Cenque n’en pensatz d’aqueu d’aquí :
« In-tro-duc-cion a la lò-gi-ca » …
Tot un programma, né ?