Lo Poèta Alan Pelhon es partit dètz ans fa en « lu camps gerps au mitan dei lèbres que si pican dau rire » vos prepausam aquí un texto trach de « Jorns sensa tèsta » (1976) que quora Alan lo diía donava la pèu de galina en toi.
Joan-Pèire
Èran sus un camin estòrt, cubert de còdols. Aqueu sera venia pas a ben de caminar. Cadun estofava. Choa qu’èra davant portava lo fais peant. Lo metge, la sang[[la sang (g=c)]] au morre, provava de seguir. La puada faia sudar. Cada moment aquela nuech de pega lu mandava picar còntra un pin. Davau lo vilatge si faia pichin. E lo bram es arribat, lòng[[lòng (g=c)]] coma un cotèu que mete miej’ora a faire gisclar la sang. Rauc. Manco òme. Un bram de nuech e de desesper.
Sobre la Ròca li nèblas s’amolonavan. Choa alonga lo pas. D’aquí un moment la maion serà aquí au canton dau camin. Un bram en la nuech muta.
La frema soleta sus lo sieu liech sera lu punhs. La sudor cola sus li sieu gautas tròup blanqui.
En un moment la plueia si mete de calar. Espessa. Sus lo còup lo camin si cuerbe de beta. Choa plega un pauc la sieu bereta sus lo nas. Arribam Loïsa, arribam… Encara aqueu marrit valon d’arzilacs. Lo metge se’n vau pas d’ascendre lo sieu cachimbau. La dolor si fa pus fòrta. La frema bota coma un bòu. Choa escuepe un mocèu de ginest. Arribam, arribam.
Sus la placeta emé li sieu amigas sauta a la còrda. Lo relòri vira emé lo juec. « Siáu ieu que ganhi, siáu ieu que ganhi ! Non mon paire ai pas de pecats ; una valsa ò Monsur es que… ma maire, ma maire non t’enanar, lo país blu segur que l’aganterai deman. Segur. »
Un bram de vos virar la sang. Fòra dau temps. Sensa país. Li tripas sus lo camin. Un bram.
Dins lo canton de la coïna una aranha si grata l’estòmegue.
« – Fa totplen que si planhe coma aquò ? de febre n’a ? Totplen ? e una barra que li espença lo ventre ?
Aüra cala una raissa dau diau. La maion es aquí. Davant. Bessai cent metres.
« – Choa vòles pilhar Loïsa per esposa ? Aí, aí, vòli.
– Loïsa vòles pilhar Choa per espós ? Aí, aí, vòli. »
E l’autre aucèu de Jòrgi qu’es embriac coma un pòrc e que li vòu levar disputa a Filo ; e lo vielh que li va dau sieu pastrolh ; e Toaneta que canta.
Coratge Choa. Loïsa bramerà pas plus. Arribam tròup tardi. Mas aurii poscut ren faire sabetz !
Una valsa, ò Monsur es que bali pas ben sabetz. Ai vergonha.
Alan PELHON
Jorns sensa tèsta 1976