Mas de que si pensa aquesta persona ?
Que emocions viu aquesta persona ? Que elements de la fotografia vos permeton de dire aquò ? ( expressions, posturas, regards, epc…)
De que si pòu pensar aquesta persona a n’aqueu moment precís ?
De que s’es passat un pauc denant d’aquesta fòto ?
Imaginatz cen que si va debanar après (alentorn de 10/15 regas en tot).
Marie-Do : De que si pensa aquesta persona ?
Aquest imatge mi fa venir la babaròta, es ver que siam lo promier de novembre que plòu, tot es gris cen que non adoba li càuas.
Aquesta paura frema deu aver frei, doi ò tres vestits, un sobre de l’autre, una cuberta sus lu ginolhs, assetada en tèrra, dins lo sieu gòto quauqui peças donadi per lu passants, dins lo sac la sieu vida ò cen que n’en sobra.
Es a la tècola, que si pòu pensar :
Vivre da miserabla, sensa saupre cen que deman reserva. Esto sera dont anar durmir ? Dins un refugi per lu manjas-garris ? Bessai mi vau jitar en Palhon mas es sec non plouguèt despí de més ! Dins la mar, li plàias son clafidi de monde a Niça, quauqu’un mi veirà sus lo còup e mi vendrà sauvar. Mi cau trovar un luec isolat, caminar…
Dau temps que Berta filava avii una maion, un espós, d’enfants, mas piquèri a la borra en causa dau juec ! Auçèri li bèrgolas, degun saup pas plus dont siáu.
Lu vièlhs, elu, avian de piech, fin finala vau cercar un retir, una sopa cauda e un liech per la nuech e veirem ben deman…
Crestian : La vièlha fada
Bònjorn Monsur, vos vorrii demandar se…perdon ? Perqué mi donatz un eurò ? Perqué siáu assetada sus lo marchapen ? Mas dau bòn, siáu pas una « manja garri » ! Siáu un pauc lassa, es tot. Non mi pilhatz per una autra. Vòli basta demandar dont s’atròva la carriera Massena.
Siáu pas de Niça, veni de Coarasa, lo vilatge de la valada dei Palhons. Per dire lo ver, siáu una fada, e ai totjorn viscut en un gran castèu. Eri ben conoissuda a passat temps, embé la mieu bleta màgica, e li gents èran ben contents quora reglavi lu crucis sus lo còup, lo diau, lu dracs, lo marrit temps, lu pichins tòrts, epc…
Mas despí lo plan de renovacion de l’abitat social, lo mieu castèu es vengut maion dei joves. En plaça dei trombetas e de l’olifant tradicional, mi siáu trovada embé de rap e de música africana. Sus lu bastions dau castèu, ai vist una chorma de barbalucos, li muandas sus la tèsta, balan coma de derviches e bauban des cants troglodites.
Siguèt lo degot que faguèt desbocar lo pinhaton. Mas non èra possible una caua ensinda. Alora pilhèri un fais, la mieu pichina carreta e laissèri la vida de Coarasa per calar en vila de Niça. Per lo moment cerqui la maion de retir dei vièlhi fadas e dei magos raspinhós (dèble).
Alora, mèfi de non mi pilhar per una mendicanta, autrament vos transformi da ret en babi ò en garri.
Crestiana : Deman es un autre jorn
Deman, lo gran masaguin “BabazoKing” va enfin durbir a Niça.
Encara una uroa causida dau nòstre brave cònsol !
L’asperam despí de mes qu’es una bèla fortuna qu’aquela bastida sigue aquí, au nòstre, en plaça dei portugaliers e dei òrts mesquins de la plana, en riba de Var.
Ai cent premieri pràtigas van regalar un bèu present: un faudiu e un parèu de sabatas escrich sobre “ I ♡ BabazoKing” e finda un bèu pinha daurat per agantar lu peolhs.
Per èstre segura de n’en faire partida, mi siáu venguda corcar pròpi davant l’entrada. Vòli pas mancar aquò !
Mi devi crompar una rauba de serada que n’ai una vièlha regalada lo mes passat !
Ai portat la palhassa que mi sierve en vacanças au soleu per mi parar d’aquelu grans d’arena curiós que vòlon totjorn si ficar dapertot, finda dins l’estring !
Vau durmir sobre ‘sta nuech !
Que jòia d’èstre manja-garris !
Non ai demembrat lo gòto per beure lo “tè verd especial” que fa ben maigrir, finda quora mi fau una ventrada de sòca, e vivament deman de matin que serai lèsta lèu per li cauas serioï.
Quiquí : De que si pensa aquesta persona ?
La vida es facha ensida que meme si naisseria emb’un culhier d’argent en lo breç, lo risc que tot si vire dau marrit costat es totjorn da crénher !!!!
Es aquò qu’arribèt a la nòstra paura frema que mendica sus lo marchapen :
Jova e bèla, a vint ans, s’èra maridada, còntra la volontat dei sieu gents emb’un bèl òme que la seduguèt embé de bèli paraulas e de bèli promessas.
Era rica e polida doncas desirabla de tot ponch de vista.
La sonerem Mercedés. Ela tombèt folament amoroa de Giovanni, òme sensa escrupules que veguèt en aquesta joineta inocenta e dotada, de si faire una bèla plaça au soleu !!!
Au principi de l’idili tot siguèt maravilhós. Mas après quauques temps Mercedés s’avisèt que lo sieu bèu e tendre espós s’absentava de mai en mai la sera e tornava a l’ostau de mai en mai tardi sensa dire lo perqué vertadier !!! Au principi si cresia que podia aver una mestressa !! Mas non : de fach avia lo vici dau juec e passava sieu seradas au « Casinò » a jugar e perdre la fortuna de la sieu frema !!! Maugrat la promessa d’arrestar de jugar e una reconciliacion (Mercedés l’avia garçat fòra de la sieu cambra) lo vici fuguèt mai fòrt e en una darniera volontat de si « refaire », Giovanni lu roïnèt totai doi !!!
Mercedés si desmaridèt e vorguèt retrovar la sieu familha, mas aquela la mandèt fòra….
Es ensinda que si retrovèt en la carriera sensa pítols a demandar la caritat per poder surviure !!!
Paura Mercedés !
Una autra proposicion !
Mas dont es passada ma clau ? L’avii messa en la pichina borsa e la tròvi pas !!! Bòn Dieu la mi cau per tornar a l’ostau que ma Nineta ven a manjar !
Dont siáu anada per crompar la manjuca : au mercat per li ortalhas e la frucha, a cò dau macelier per la dauba, a cò dau fornier per lo pan, ai crompat tanben un tapís per si panar lu pens denant d’intrar en maion, mas tròvi pas la clau ? Aquò es pas possible !
Bòn, bessai que l’ai laissada sus la pòrta, mas siáu lassa alora vau faire un pichin penec aquí e après veirem ben !
Irene : Premier tèxte d’escolana
I – explications image :
La fotografia mòstra la misèria dei pauri gents que si pòdon veire dapertot ai cantons dei carrieras, mandiana lu passants per aver quauqu sòus.
Aquela paura frema es agromicelada sus lo marchapen, regarja lu sieus pichins bagatges, si deu pensar : fortuna que ai trovat aquesta carreta per trasportar lu mieus afaires, que non ai plus totplen de fòrça !
La sieu atituda exprima resinhacion, abatiment. Es acoconada sus d’un tapís rotlat, que sierve de liech..
A frei, ben que sigue vestida, cuberta sus la tèsta, au còl e ai ginolhs, a pas gaire caud !
Pensa qu’auria envuèia de s’assetar dintre aquele tratoreria darrier, per si rescaufar, manjar un pauc, e bèure un còup !
ll SES REFLEXIONS :
Que bruta caua mi siáu pihada sus l’esquina, sabes !
Per causa d’aqueu mèstre crudèl : ieu, en inoncença, refudèri d’èstre engananada, abusada, e eu, furiós, m’a fach marrida mina e sus lo còup, m’a licenciat, m’a donat congier, lo tavan !
D’un còup d’espada, paura victima, mi siáu retrovada sus lo marchapen, desmolida !
Lu gasts venon sensa lu sonar ! Dieu mi sauve d’un principiant violent…
Aquò va ben ! Sensa travalh, sensa escaiòla, lo mieu òme mòrt, avia laissat basta de dèutes, roïnada e non podent plus pagar l’afit, ai deugut desbarrassar maion, mi son trovada soleta, per tèrra, asperant li limòsina dei donators. Una paraula finda M’AURIA AGRADAT !
Que malur ! Que frei ! maugrat li pichini cubertas sus la tèsta, lo còl, e sus lu ginolhs, una vesta laugieria, sierve pas gaire !
De veire darrier aquela tratoreria, mi ven l’envuèia d’intrar, m’assetar, per mi rescaufar, manjar un pauc e bèure un còup !
JPB : Miquelina es ben conoissuda en lo quartier de Carabacèl. La jornada tota, vaga en li carrieras per demandar la caritat. S’estirassa un carreton que conten tota la sieu riquessa e la sieu vida tota. De matin s’arresta a cò dau fornier per si beure un cafè e manjar una briòssa que li regalan en escambi d’un soguinhe. Es pas plus tant jova Miquelina. Quant n’a sus l’esquina ? Lo porrii pas dire, tant viure per carriera ti fa pilhar d’ans en gaire de temps. La setmana passada la veguèri assetada au canton de la carriera Penchienatti e de la carriera Gioffredo. Semblava lassa, lassa de tornar començar una novèla jornada, lassa d’aver durmit tra doi cartons darrier la glèia dau Vot, lassa dei premiers freis de l’auton. Asperava la limòsina per si crompar de que manjar e beure caud dau comestible tot pròche. Quauqui minutas après la veguèri si levar, anar davant una lieta en guisa de miralh per si penchenar denant d’intrar en lo negòci. Miquelina a la sieu fiertat !
Una jornada novèla parieri a tant d’autri anava començar per ela e per d’autres manja-garris que trevan lo quartier.