Cars amic (-ga) e sòci (-a),
Lo Gramon-IEO-06 vos fa part de la despartida d’un dei sieus sòcis en la persona de Miquèu CAVELAN.
A Françon DALBERA, la sieu companha, a Joan-Pèire CAVELAN, lo sieu fraire e a la familha tota presentam li nòstri condoleanças.
La ceremonia si debanerà dissabta 28 de març au crematoriom de Niça a 9 oras manco un quart de matin.
Miquèu
Quauqu’un que ti conoissia pas, èra sempre aculhit per lo tieu bòn imor e lo soguinhe que jamai ti laissava. A cu lo ti demandava, diíes qu’ères naissut a la Lamotte-Beuvron e d’ajónher sus lo còup : « degun es perfèct ». Ti plasia jugar emb’ai mòts, utilizaves l’imor sensa retenguda.
Darier l’ensenhaire, un òme simple, dont s’escondia un gran umanista, un òme dubert sus lu autres. Cresies a una lenga internacionala, facha per la comunicacion de toi : l’esperanto, la lenga bastida per Ludwik Lejzer Zamenhof, au sècolo XIX.
Per anar au rescòntres dei òmes e dei culturas, acompanhat de la tieu guitara, cantaves en li lengas dau monde : lo francés, l’esperanto e l’occitan de segur mas tanben, l’italian, lo catalan, lo castilhan, l’alemand, l’englés, lo russo, lo chinés, l’arabo, eca… Un sera, au Gramon de Niça, as cantat en mai de vint lengas, m’enavisi encara. Era après d’una serada « Cadun es cantaire, cadun es contaire », la terça mitan, moment privilegiat, dont lu organizators fan fèsta ensems après la fèsta.
Embé Françon, la tieu companha, eravatz de toti li partidas. E pi un jorn la malautia s’es facha mai dura, podies pas plus participar, coma de costuma ai nòstri activitats. Lo 17 de junh dau 2007, siás encara vengut a Casternòu-Vila Vielha per una sortida emb’ai tieus amics « gramonencs ». Françon, nos faguèt l’onor d’una conferença au mitan dau prat sus li originas dau vielh vilatge aroïnat. La pluiea e lo garbin n’avion costrech a s’enanar de corsa.
M’enavisi… e s’enavisam toi encara. Una pròpi bèla jornada dont lo sorire èra encara present sus li tieu labras : laissaves en ren veire qu’ères malaut.
Eres aquò e mai encara.
E pi ancuei diluns 23 de març, un corrièl de Françon a 3 oras dau matin, per mi dire que siás a l’espitau Sant Ròch… e pi un còup de fiu a Françon que m’empara que siás partit a 6 oras e mieja au mitan dei galaxias. Pareisse qu’aià « li lebres si petan dau rire » coma lo contava l’amic Pelhon.
Alora pensi que l’i seràs ben dins la patz retrovada.
Deman, Ribon-Ribanha rendrà un omenatge a Miquèu Cavelan en publicant una poesia sieua.