Amics occitans, la cronica Ribon-Ribanha d’ancuei, titrada « La reina d’Itàlia en Occitània », v’es prepauada da Joan-Maria NICOLAI, sòci de l’IEO-34.
Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi…
La reina d’Itàlia en occitània
La darrièira reina d’Itàlia acabèt sa vida a Montpelhièr.
La reina Elèna e son espós Victor-Emanuel III sortiguèron d’Itàlia en 1946, quand foguèt proclamada la republica italiana. Trobèron recès en Egipta, a la cort del rei Faroc .
L’annada seguenta, lo rei defuntèt, puòi la reina s’amaluguèt grevament. Son mètge egipcian, ancian sòci de la facultat de medecina de Montpelhièr, li conselhèt d’aver una consulta amb lo professor Lamarque, un cancerològ famós qu’aviá fach fòrça òbras de recèrca, reconegudas pel mond entièr, sus la radioterapia.
Èrem en 1950. La reina reservèt un estatge complet a l’otèl «Métropole» per ela e sa seguéncia . Mas esperava , coma tot lo monde, per la consultacion del professor. Lo mètge foguèt plan estonat de descobrir una reina dins la sala d’espèra. Totjorn risolièira e simpatica, Elèna confessèt la sieuna solesa a Pau Lamarque. Lo professor li presentèt sa familha e, per amistat, porgiguèt a l’altesa de viure dins la proprietat sieuna : Elèna, amb cosinièira, conductor particular e cambrièira, visquèron dins lo « Mas de Roèl .»
Filha d’un paure reiaume de Montenegro, la reina conservèt de gostes simples. Apreciava d’anar pescar a Palavàs e a l’entorn de Seta ont parlava de longa amb de compatriòtes immigrats. Pescava coma un pescador e balhava de bon grat la sieuna pesca.
Aquela reina èra generosa e umanista. Totes los que l’an coneguda gardan lo remembre d’una dòna eleganta mas simpla e vesina de la natura. Mostrava d’interés pels autres e fasiá pas mòstra de sas riquesas ; faguèt escafar la mencion «de luxe» sus sa Chevrolet.
Malaürosament, a la fin d’un periòde de remission, lo càncer prenguèt lo dessús e aprèp l’operacion de l’ultima astrada, Elèna defuntèt lo 28 de novembre de 1952 dins sos seissanta-nòu ans. Las funeralhas, amb la preséncia de tant de familhas reialas destituïdas signifiquèron la fin de la vièlha Europa. Cada an, per l’anniversari de sa mòrt, los ultims monarques italians venon sus son tombèl, al cementari Sant-Làzer, a Montpelhièr.
Joan-Maria NICOLAÏ
Ai darnieri nòvas :
Las rèstas mortalas de la reina an estat desplaçats lo divendre 15 decembre 2017 ,en tota discrecion,
Elena d’Itàlia repausa ,ara,dins lo santuari di VICOFORTE (piemonte,cuneo) al costat de son espòs Victor Emanuèl III ,repatriat d’Egipte,
las tombas de marbre blanc e negre son situats de cada costat de l’altar de San Bernat,
coma ès de tradicion en Itàlia un trompetista a sonat « il silenzio fuori ordinanza » un aire reservat als obsèquis militars,
aquò es una demanda dellla familha reiala d’Itàlia en acòrdi ambe lo govèrnament italian
