Au jorn d’ancuei, sabètz que l’i es un autre luec dont si pòu audir la lenga,
es dins lo sieu ordinator !
Un tèxte de Magali Bizot-Dargent,
trach dau sieu libre Cronicas Pacolinas
(Aqueu libre obtenguèt le premier premi dau concors de literatura joinessa de l’I.E.O.)
liejut da l’autor, es aquí clicatz sus l’imatge :
Un texte de Magali Bizot-Dargent,
extrait de son dernier livre Cronicas Pacolinas
(Ce livre a obtenu le premier prix du concours de littérature jeunesse de l’I.E.O.)
lu par l’auteur, c’est ici, cliquez sur l’image.
La musica
La musica ! La musica, pòdi pas viure sensa ! E s’atròba qu’es una encausa màger de garrolha ambé lei parents. Perqué vòlon pas comprendre que n’ai de besonh, de lònga, tostemps, a cada minuta de ma vida, ò quasi ! Tre que m’entòrni dau collègi, meti un CD, m’ajuda. Senti mielhs la vida pulsar en ieu, compreni mai lèu mei leiçons, avanci mon trabalh coma s’èra un juec en musica. Es justament çò que lei tuerta ! Que dison que fau tot a la lèsta, sensa suenh, sensa reflexion. Pas verai, chifri, mai chifri en musica, que siegue mai agradiu, e mai lèu acabat !
Son elei d’una generacion que la musica èra pas tant importanta, avián de radiòs, de cassetas segur qu’èra pasmens pas l’atge mejan, mai podián viure sensa. Fasián sei devers dins lo silenci per se posquer concentrar ! Qunta galejada ! De se concentrar lo podèm faire onte que siegue, dins quntei condicions que siegue nautrei, que lo monde a evoluit ! Me dison tanben qu’es en causa entre autrei de la musica permanenta que laissi passar tant de fautas d’ortografia ! E puei, que van pas cercar mai ? Que fau de fautas perque vòli anar lèu, totjorn mai lèu, perque es pas important de saupre se apelar a una p ò doas, se ambé pren una b ò non, se siás pren una a accentuada ò una e tota bèstia dau moment qu’aqueu que me legís compren ! A pròva lei sms, que toei lei joves se comprenèm ! Elei ren de ren ! E son furiós ! E tant mielhs qu’elei i posquèsson ren destriar, nos fa d’espacis secrèts, nos fa de vacanças !
E te dison que rende sord ! Que fau pas entendre ! E te crompan de MP3 bridats, limitats, trafegats, demenits, andicapats ! Que fau pas endurar ! Tròp escotar rendriá sord ! Coma se de tròp regardar fasiá venir avugle, ò de tròp córrer fasiá venir camba de bòsc. E perqué pas manchet de tròp trabalhar de sei mans, e mut de tròp parlar benlèu ? De còps me prenon per una bedigassa, que me voudrián faire engolir de farfantelas espaventosas ! Bensai se pensan qu’es per mon ben…
Leis aimi fòrça, Mamoneta e Paponet, la bèla pròva que siáu emai capable de dire de paraulas nècias per lei sonar, que son de parents dei melhors que sabi, mai bòn lo fau ben reconéisser entre doas generacions l’i a un monde ! E viure sensa musica de lònga, de tot biais, es una pròva de vielhutge. Quand arriban dau trabalh, tant l’un coma l’autre, s’aclapan sus lo cadieràs e sospiran « Enfin de silenci, enfin la calama ! » Coma s’una jornada d’escòla, ò de trabalh ambé de joves en dificultat èra tant crebant per en causa dau bruch !
I crèsi pas, pu…naisa pudenta, lo bruch es la vida ! I a que lei mòrts que ne’n fan ges ! Fèm de bruch per se sentir vius ! Òsca la musica ! Òsca lo tarabast !
Magalí BIZOT-DARGENT
Cronicas pacolinas Capítol VI IEO IDECO Edicions 2011
Contact :http://ideco-dif.com/page/contact.html