En lo quadre dei cors de lenga de l’IEO-06 siguèt demandat a d’escolans de trovar una fin autra a l’istòria « Un Miracle de Pandecosta », tèxte de la nòstra sòcia Maria OGGERO, publicat dins Ribon-Ribanha en lo 2009 .
Aquest tipe d’exercici dona sempre au monde l’ocasion de s’exprímer en occitan, d’escambiar de ponchs de vista e de laissar córrer la sieu imaginacion.
Aremerciam toi aquelu que nos mandèron lo sieu travalh.
Un Miracle de Pandecosta
Lo capelan d’un pichin vilatjon provençau èra desesperat de pas pus veire sei fidèus lo dimenge a la messa, a despart de doas ò tres mametas, coma se leis estatjants dau vilatge siguèsson toi despareguts. Mentre s’aprochaviam de Pandecosta, una idèa geniala li ven. Sòna son sacrestan e li explica lo biais per faire tornar lei fidèus a messa, coma d’un temps.
Lo capelan aviá una colomba aprivada que li voliá ben. « Vaquí, dimenge es Pandecosta, prenes la colomba que te conois e montes per l’escalieret dau campanau e au moment que dirai : « Sant Esperit calatz sobre nòstrei tèstas », mandaràs la colomba e sigues segur qu’ela se pausarà sus mon espatla. Lei fidèus veiràn qu’es ben un miracle e retornaràn a messa coma a passat temps.
Lo jorn d’après, lo sacrestan aviá mes sus totei lei panèus un escrich diguent : « Venètz totei per la messa de Pandecosta qu’un miracle se produrrà. Ben entendut, tot lo vilatge se desplacèt per venir a messa. Mas quand arriva lo moment per lo capelan de s’escridar « Sant Esperit calatz sobre nòstrei tèstas », ren se passa ! Grand silenci dins la glèia. Lo capelan se pensa que lo sacrestan bessai a pas ausit, donca repeta en cridant encara mai fòrt : « Sant Esperit calatz sobre nòstrei tèstas ! » Alora se duerbe lo pichin fenestron dau campanau e parèisse lo morre dau sacrestan que crida : « Monsur lo Curat ! Lo cat s’es manjat la colomba ! Que fau, mandi lo cat ? »
Es ansin que lo capelan perdèt sei darniers fidèus.
Maria OGGERO
Un Miracle de Pandecosta dins la sieu adaptacion niçarda.
Lo capelan d’un pichin vilatjon provençau èra desesperat de pas pus veire lu sieus fedèls lo diménegue a messa, a despart de doi ò tres mametas, coma se lu estatjants dau vilatge siguèsson toi despareissuts. Mentre s’avesinavam de Pandecosta, una idèa geniala li ven. Sòna lo sieu sacrestan e li explica la maniera per faire tornar lu fedèls a messa, coma d’un temps.
Lo capelan avia una colomba adomestegada que li volia ben. « Vequí, diménegue es Pandecosta, prenes la colomba que ti conoisse e montes per l’escalinada dau cloquier e au moment que dirai : « Sant Esprit calatz sobre li nòstri tèstas », manderàs la colomba e sigues segur qu’ela si pauserà sus la mieu espatla. Lu fedèls veiràn qu’es ben un miracle e retorneràn a messa coma a passat temps.
Lo jorn d’après, lo sacrestan avia mes sus toi lu panèus un escrich diguent : « Venètz toi per la messa de Pandecosta qu’un miracle si debanerà. Ben segur, tot lo vilatge si desplacèt per venir a messa. Mas quora arribèt lo moment per lo capelan de s’escridar « Sant Esprit calatz sobre li nòstri tèstas », ren si debanèt ! Un grand silenci ! Lo capelan si pensa que lo sacrestan bessai a pas audit, doncas repeta en cridant encara mai fòrt : « Sant Esprit calatz sobre li nòstri tèstas ! » Alora si durbèt lo pichin fenestron dau cloquier e pareissèt lo morre dau sacrestan que cridèt : « Monsur lo Curat ! Lo cat s’es manjat la colomba ! Que fau, mandi lo cat ? »
Es ensinda que lo capelan perdèt lu sieus darniers fedèls.
Per la traduccion dau tèxte vos remandam a l’article : http://ieo06.free.fr/spip.php?article1552
Vequí li propòstas receupudi per corriel :
« – Manda ! manda, veirem ben cen que si passerà ? Alora lo cat, calat dau ciel es arribat sus la tèsta dau capelan, li àrpias toti defòra, estirassant la perruca dau paure padre que s’en es partit en la sacristia en si lamentant. » Quiqui
« Lo curat cridèt :
– Siguètz vergonhós ! Coma pauc de fedèls venon a messa, Dieu s’es embilat e a mandat lo cat per manjar la colomba ! » Viviana
« L’annada seguenta, lo capelan sonèt mai, lo sieu sacrestan e li diguèt : « anam faire coma l’an passat, mas esto còup barreràs lo cat en maion ! »
Lo jorn arribat, tot èra lèst : lu panèus embé l’escrich, lo sacrestan en l’escalinada dau cloquier embé l’aucèu, lo cat barrat. Lu fedèls asperavan lo miracle anonçat. Quora arribèt lo moment vorgut, lo capelan s’escridèt fòrt per fin que lo sacristan l’audèsse. Efetivament, aquesta fes, la colomba arriba, blanca, maestoa, tamisant alentorn dau curat. Lu fedèls èran estonats e contents. Mas au moment de se pauar sus l’espatla dau curat, l’aucèu passant sus la sieu cara, mandèt una merda, una merdassa magistrala degna d’un l’endeman de fèsta ! Lo capelan s’està lu braç en crotz, mentre lu fedèls s’escracanhan dau rire. Meme li colombas de la patz an de besonhs naturals, mas encara un còup la glèia ganhèt pas en frequentacion. » Crestian
« Aüra tot es fach, tot es dich
Lu mieu fedèls son partits
Dieu, m’estau solet en la tieu maion
Se lo cat m’a fach escapar l’afaire
Anerai tot drech, tot drech en infern
Mas proverai encara a la messa de miegjorn
La prèdica dau Sant Esprit
Ai pilhat una dosa de visquí e ai corut parlar ai mieus fedèls
Lu mieus cars fraires, li mieu cari sòrres
Repilhatz embè ieu, toi en còro
Pas de miracle denant li vòstri preguieras dau sera
Lo Sant Esprit non es calat
Pas de miracle denant li vòstri preguieras dau sera. »
Choaseta Clément Adaptacion d’una cançon d’Eddy Mitchell
Lo capelan s’avesina dau sacristan e li fa « chuto ! » e si virant dau costat de la prèdica, s’escrida mé una votz cagajudicioa:
– » Regarjatz, maufatants ! La colomba trasformada en cat ! Miracle ! Miracle ! Es lo messatge de Dieu que vòu vos faire capir que devetz toi venir a messa cada diménegue, senon……! »
Es ensinda que despí, toi lu fedèls espaventats d’aquesta aparicion , venguèron a messa regularament. Carlòta
Lo Capelan cridèt :
– « Non,non ; non mandar lo cat, es tròp aut ! Si va rompre l’esquina. Cu va manjar li ratetas que còrron dins la sacristia, se lo cat es mòrt. Manda un pauc d’aiga, lu fedèls si van creire qu’es dl’aiga senhada dau Sant Esprit. » Marie-Do M.
Reçauput per corrièl d’un lector mentonasc :
A couroumba, tenent un papìe stacà à ra soua pata,es arribàia graciousa s’a spala dou prevost. Miràcoulou ! Ou praire tremourava car aquela situacian n’era prevedùa…que fà ? Dame precaucian, pilha ou papìe per liege à u fedele petrificà : « Su Jouanin da Carriera, se ave da mestìe de refà ou campanen pueshou venì rou sata dame un pres speciale per ra parròquia. ». Momô.