Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 13 de març de 2016 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Rodrigue
Quand ai vist sus mon cartabèu qu’aqueste dimenge èra la Sant Rodrigue (qu’en cò nòste li diam pereu de Roderic), me siáu pensat tot d’un temps : « Rodrigue, n’as de còr ?… » que, bota, lo solet Rodrigue que conoissiáu èra aqueu de Corneille… Mai lo sant deviá pas èstre aqueste, qu’autrament la causa se seriá sachuda…
Sus lo Net espanhòu, aprenguèro qu’aqueste sant Rodrigue èra un fiu de Cabra. Non pas que son paire siegue estat un bòchi, mai d’abòrd que naisset dins una ciutat d’Andalosia ansin nomada. Sabo pas per de qué li an mes aqueste nom, mai a ben doas cabras dins ses armas, emai cinc tèstas de Moros enturbanats. Ce que nos mena a l’istòria de nòste sant.
N’èron tres fraires, que vivián au sègle IX, adonc au temps de la dominacion araba. E justament un des tres èra maometan e lei dos autres crestians, que l’un l’avián jusque fach capelan, mai tot aquò d’escondon. E un jorn que dos dei fraires se garrolhavon, lo capelan vouguet lei metre d’acòrdi, mai lei dos se revirèron còntra eu, li tombèron dessús e l’ensuquèron. Fin finala lo capelan, un temps escondut en montanha, fuguet denonciat coma crestian, e condemnat a mòrt coma apostat. En preson se faguet collèga amb un autre crestian, Salomon, e fuguèron descapitats totei dos lo 13 de març de 857. Ansin venguèron sants e an lei dos sa fèsta encuei.
Jean Yves ROYER
