Ièr de sera, calèt de Liéusola lo Raimond Gibert convidat per l’I.E.O.-06 a faire una conferença que lo tema n’èra : castanhas e castanhiers.
Raimond Gibert a Drap
Dins lo sieu parlar Aupenc (gavòt) d’en Tinea, nen parlèt de la riquessa d’aquel aubre que faguèt viure de generacions en li valadas aluenchadi, tanben de l’abandon dei tèrras que si perdon en lo gerp, e de l’activitat de la sieu associacion qu’ajuda aquelu que vòlon sauvar lo castanhier, que lo talhan, que luchan contra li malautias e per la mesa en valor de la sieu cultura.
Un molon de demandas faguèron fachi de l’assistança pertocant lo recampament dei castanhas, la sieu conservacion, li recetas, la vida d’un temps en aqueu país e cen qu’es fach dau bòsc dau castanhier, dau fuelhum, e meme dei penís (ò airíç en niçard).
Pi foguèt lo temps dau gòto de l’amistat e lo despartiment d’un merendon alestit dai sòcis e, se si siam pas fach una fora de castanhas, coma canta lo Alan Pelhon, que non es la sason, si siam fach una fora de rire e d’amistat !
Da signalar, que Joanina avia alestit un pastisson a la farina de castanhas.
