zoom13.jpg

Que de nòu ?
– Coma lo diètz en niçard : La jeune maman a sevré son bébé.
– Pichina dictada :
– Contatz lo vòstre objèct preferat/preferit (dire perqué l’i tenètz, cen que rapresenta per vos, dont l’avètz descubert, cu vos l’a regalat, faguètz-ne’n la descripcion, e.p.c… (e patin cofin) en mai lo farètz descurbir ai autres que vos faràn de demandas (E grand, pichin, pea totplen, es de tòla, de tèrra, vòla, l’i es un mecanismo, a de colors, e.p.c…) e l’auguessiatz encara de lo faire veire sus de ZOOM.


zoom13.jpg

Participèron au cors 11 sòcis : Crestian, Joan-Pèire, Marido, Crestiana, Jouseta, Quiquí, Rogier Gilli, Choaseta e Gerald, Robèrt, Françon e una amiga Facbook : Lna d’En Haut..

-Lo « Qué de nòu ? » :

Marie-Do : Aquesta setmana podèm anar a vint quiilomètres dau nòstre e pendent tres oras.
Dimènegue anèri veire la mar ! Per aquò faire devii pilhar la veitura fins au Pònt Miquèu e lo trambalan fins en plaça Massena.
Faía bèu, un pauc de vent, ma lo soleu brilhava. Caminèri sus la passejada dei Inglés, regarjant lu marons ; la riba de mar èra barrada, ma lu gents avian levat li barrieras per calar sus la grava. Caminèri una ora e mieja e tornèri au mieu en passant per la passejada verda denant de pilhar lo trambalan en plaça Galibardi.

Rogier Gilli : Lo frei e la nèu son arribats, ben lèu en aquesta annada. 2020 continua de nen faire de misèrias, mas dins lo passat li gents èran acostumats a d’eveniments parier. A Rigaud l’i èra un ancian, lo Victor Champossin embé cu charravi soventi fes e que m’emparèt tanti cauvas de la natura. Eu diía :
Vent caud a la coa blanca
Nèu de l’Avent, l’invern fa veire li dents !
Coma avia rason !

Robèrt : La setmana passada siáu anat culhir d’olivas per salar. Es totjorn un plasir de si retrovar au mitan dei oliviers.

Aquest’an lu oliviers son cargats, mas li olivas son pas encara ben maduri. Per salar va ben mas per faire d’òli preferi quora son ben maduri.

Embé d’olivas ben negri, l’òli es ben pus doç e mens astringent.

Mas ancuei, tot deu anar vito, alora encara verdi li olivas son acanadi, portadi au defici e après tres oras t’en recampes a maion emb’au tieu òli.

Quora anavi faire l’òli embé mon oncle, passavam l’après-dinnar au defici. Era l’ocasion de charrar embé d’amics, de laudar la qualitat dei sieu olivas, de recampar l’òli sobre la pista, d’ajudar a emplir lu esportins e sobretot de tastar l’òli novèu sobre una bèla lesca de pan rimada sus la brasa e fretada d’alhet.

Aquò es ben finit. Ancuei, lu deficis si visitan coma de musèus, la ròda vira plus, lu esportins son vueis, basta l’odor de l’òli emprenha encara lu luecs.

Gerald : Esta setmana, ai emparat a faire un Zoom après la defeccion dau nòstre moderator. Ai demandat conselh a Joan-Pèire qui m’a totplen ajudat.
Pi siáu anat en cò dei amics per faire un pròva. L’endeman aquò ben fonccionat embé li 6 personas que son vengudi mi rajónher.
Basta un pauc de sudor !!!!!

JPB : Diménegue lu nòstres pas nos menèron, Regina e ieu, devèrs la passejada dicha verda fins a la mar, pi en dirreccion dau Negresco. Siam tornats per la carriera de França dont lo glacier « Häagen-Dazs » èra trasformat en centre de destoscatge de la coròna-virús. Per curiositat si siam avesinats e avèm passat lo tèst. Per aquò faire cau emplir un document e donar la sieu carta vitala. Un quart d’ora après avètz la resulta. Per nautres èra negativa. Lo metge nen diguèt de persègre lu gests de proteccion. Cen que provam de faire.

coronavirus21.jpg

viergesanton.jpgCrestiana : Lo presèpi.

‘Sta setmana ai fach lo presepi per Calènas. Eri anada a cercar de mofa la setmana passada e lʼavii messa a secar. Ai posat sobre lu lumes que fan pluguet pi ai mes lu santons que sʼencaminan emé lo pastre, lo can dʼaver e lʼestròp de feas. Eravam anant a la fiera dei santons sus lo pòrt de Marsilha dont crompèri la Vierge encenta. Aqueu santon es estat interdich a la venta per lo clero. Mas mi dii quʼes ben normal que la Vierge sigue en paiòla denant dʼacochar. Lo vint e cinc la cambierai per metre lʼautra Vierge quʼa lo ventre plat emb’au bambinet dins la grúpia. Quora lu enfants èran pichins èra una fèsta de faire tot aquò mas aüra que son parents siáu segura que si pensan, (sensa lo mi dire ), que fantaumèi. Ieu, siáu contenta de faire cada an lo presepi e quora seràn paigran bessai que seràn contents de lo faire finda elu. Lʼauguri !

Lna d’en Haut : Aquesta setmana, ai començat d’escriure quauqui regas en niçard e de cercar de vocabulari per lo cors de niçard. Ai fach una passajada en montanha e ai vist la nèu. Fau l’embarrament a Clermont-d’Auvernha. Ai fach la passajada au Puei de Pario, lo puei de l’aiga Volvic.

– Coma lo diètz en niçard : La jeune maman a sevré son bébé.
La jova mamà/maire a desmamat lo sieu tetarèu.

Pichina dictada : La plaça dau paure. A l’òrle d’una draia, au pen de vièlhs barris e de clapiers que semblan èstre aquí per nen faire mancar lo camin, ai rescontrat un vièlh vilar, ficat en una valiera fresca. Jean-Marc Patriti (per legir lo tèxte dins l’entier : http://ieo06.free.fr/spip.php?article2615 )

Contatz lo vòstre objèct preferat/preferit

Choaseta : La mieu cantarà

Aquesta cantarà mieja luna en acajó a estat fabricada par lo mieu pairegran dins li annadas 30. Avia lu sieu atalier a la borgada Sant Antòni a París, quartier totplen conoissut per lu sieus mesteirans e ebenistas. Èra una comanda per un pràctiga qu’èra pas jamai vengut la querre fauta de poder la li pagar.
Ne’n ai eretat . Mi seguèt dins lu mieus diferents Sant Miquèu d’Evreux a Carros pi a Niça.
D’estil Loís lo XVIen, lo sobre es en màrmor. Es compausat d’un tirador, una pòrta formant un placard embé una estatgiera e de pichins recantons sus lu caires, lu pens son drechs, li ferramentas en aram embé lo motiu de l’época. A l’interior, ai fach talhar l’estatgiera en mieg ròdol per fin de l’i poder metre li botelhas e sus lo tròç restant l’i posar lu gòtos.
L’avètz ben capit, aquesta cantarà es venguda una beguda !

cantara1.jpg

JPB : L’aigla

L’aigla

Da pichon anavi trovar mon paigran e ma maigrana que vivion a Niça en plaça d’Armas.
Ieu demoravi gaire luenh, au camin de l’Aubre Sotran, embé ma familha.
Dins la cambra dei nònos, sus lo taulet, l’i èra un objèct qu’aurii ben fach mieu : una aigla escultada dins un tòco de bòsc tendre, color brònzo. Avia li alas desplegadi, li plumas pintadi, lu arpions ficats dins una soca, la tèsta virada dau costat dau Levant. L’aigla èra esquasi lèsta a pilhar lo sieu vòl e ieu a viatjar embé ela.
Mas de jugar embé l’aigle, aquò non m’èra permés, Parsé, mon papet l’i tenia e doncas m’acontentavi de l’agachar e mon esprit barutlava en lo país nostral. Volavi embé l’aigla sobre dei cuberts de tèules roges e provavi d’agantar lu colombs denant de vagar sus la còla d’en Cimier. « Laissatz-mi lo pantais » diía lo poeta !
– Un jorn, serà tieua, mi diía Parsé, quora l’i serai plus !

aigla1_-_copie.jpg

Li annadas passèron e l’aigla si trobèt a cò de ma maire que n’avia eretat. Ela tanben l’avia messa sus lo sieu taulet de la sieu cambra, en remembre dei sieus parents. Au mes de març l’an passat tanta Chiqueta la venguèt pilhar finda ela e l’aigla s’atròba ancuei sus lo taulet en la mieu cambra a costat de la fòto de Parsé e de sa frema.
Lu objècts an una istòria, lo sabèm toi, d’aquesta aigla, conoissi basta un tròç de la sieu vida : non sabi cu la escultada, dont mon paigran l’a trovada, perqué l’i tenia tant. Totplen de demandas qu’estaràn sensa respòsta. Aquest objèct es un objèct-testimòni, coma lo bastonet que si passan lu corsiers, una istòria de trasmission. Cu saup dont la corsa s’acaberà ?

Joan-Pèire BAQUIÉ lo 3 de decembre dau 2020

Quiquí : Question per un campion, endevinatz cen que siáu ! :

Pichini cauvas de la vida quotidiana inventadi per lu « Shakers », sòrta de « Quaquers » arribats ai Estats-Units en lo 1774 embè l’idea de faire de babiòlas, « gadgets » en amirican, per facilitar la vida de toi lu jorns.
Lu « Shakers » son conoissuts per lo sieu gaube de travalhar la fusta (lo bòsc) ?
Pasmens de 146 brevets son estats publicats dau 1852 au 1887 !!!

Lo premier modèl moderne es estat brevetat da David M.Smith dau Vermont e Solon E.Moor li a fach d’amelioracions e es estat tanben brevetat !

En lo 1998, lo musèu national d’istòria dei Estats-Units organisèt una exposicion sus de l’istòria d’aquest objèct usual sobretot utilizats dai fremas e en particular a passat temps dai bugadieras per faire tenir la bugada sus li fius d’estendatge.

Siáu ???… la pinça da linge !!! (sonat finda lo chapanàs)

chapanas1.jpg

rotletas1.jpg Crestiana : Devinàia

Siáu soventi-fes emplegada,

Totjorn per la bòna causa.
Pòdi èstre en bòsc, en metal aüra
Mas quora èri vielha èri en òs.
Sièrvi a talhar,
Siervi a decorar,
Totjorn per far plasir.
Fau ben mi tenir en man,
Aquò mʼajuda a faire coma si deu.
Sabi tirar en drechura,
Coma pòdi faire de ròdol.
Pòdi talhar, desseparar, assemblar e soudar.
Es pas per èstre vanaglorioa
Mas siáu indispensabla en coïna.
En gavòt mi dion – lo ROUDET
En niçard mi sònan – la ROTLETA.

Crestian : Es un objèct que es, despí mai d’una cinquantena d’annadas, dins la mieu vida.
Si tròva dins lo salon, a portada de man, totjorn lèst, coma lu boys scots.
D’un còup sus l’autre, marcha embé l’electricitat ò sensa.
A ieu m’agrada totplen, mas pas ai mieus dets.
L’objèct es fach de plàstica, de bòsc e de ferre.
A la fòrma d’una pichina caliniera qu’ai ben conoissuda
Es ?????

chat-guitare-1.jpg

Marie-Do : Un objèct que mi remembra l’enfança
Pichina, cochada dins lo breç lo regarjavi denant de durmir: d’angelons sensa alas ò bessai de garçonets grassòtos dançan sus l’èrba, si repauan alongats si balançan dins lu aubres,
Un redon blu brilhant qu’encantèt la mieu enfança
Ai totjorn adorat aquest objèct, ma tanta dont anavi sovent fin a l’atge adult mi donèt l’objèct un jorn denant de plegar li parpèlas. Lo metèri dins la mieu cambra.
Avètz bessai endevinat cen qu’es ?
Es compauat de vitre, redon e encavat coma una copa de 50 cm. Lu garçonets grassòtos son d’esmaut blu e semblan sautar quora acendi lo lume. Pende au plafon embé de cadenas dauradi, e toi lu seras m’enduermi après l’aver vist coma quora èri pichina.

lustre1.jpg

Robèrt : Ai pas d’objet preferit,. Ai chausit un objèct qu’evòca per ieu de sovenirs gradits.

Quora lo regargi, mesuri tot lo travalh e lo gaube dau mesteiran qu’a fach aqueu bèl objèct

Eu e ieu avèm passejat de lòngui oras en la gaudina sensa si ren dire.

Laugier au principi de la passejada lo senti totjorn de mai en mai peant a mesura que la passejada avança.

Content que sigue plen, bronchoni que sigue tant peant e m’en fau una fora per lo recampar a la veitura.

Arribat a maion, las d’una jornada passada en plena ària mi meti a pantaiar d’un rossinhòl que vòla vòla.

Avètz trovat cen qu’es aquel objèct ?

Rogier Gilli : Mi dion Jaz
Èri enamont a Rigaud sus la jaina de la cheminèia, pi quora mon mèstre a deugut vendre maion m’a portat dau sieu, en vila.
Acabat lo frei de l’invern que mi laissava solet e mut, fins la prima e lu bèlhs jorns quora la familha s’en tornava au país la dimenjada.
Siáu ben redon, coma mon mèstre, la cara lusenta au lume. Ai doi cambetas e estiraci un pen mistolin. Au sobran, una pichina manelha que mi fa coma un cairreu darrier d’un chufet ben redde.
Segon li oras, de jorn coma de nuech, sembla que soguinhi, que fau lo morre ò que m’escracanhi dau rire sota lo mieu uelh de ciclòpe, pi doi còups en la jornada dii : « Chuto ! »
Quora mon mèstre m’a careçat l’esquina, coma un rango m’endraii : Clin ! Clan ! Clin ! Clan ! e camini, camini…
De còups que l’i a, d’ora de matin, m’embili e cridi coma un fòl, cascalhat dai vibracions de la mieu tripa. Alora lo mèstre mi pica sus lo suc e mi carmi sus lo còup ! E repilhi la mieu caminada : Clin ! Clan !
Aûra que siáu a la jubilacion, tot aquò es acabat. Mi repaui sus d’una tauleta en companhia dei sieus libres en lenga d’aquí, siáu pas solet au manco !
Siáu lo relòri de Tanta Lisa !

lo-relori1.jpg

Françon : Mon objèct preferit es doç
Sembla una nebla
Es ideau per pantaiar
M’ajuda a passar de la jornada a la nuech
Lo retròvi cada sera
Per ieu es la patz retrovada
Mi rassegura, li pòdi confidar de secrets
Totjorn m’escota sensa s’alassar, coma un amic,
Es coma un rituau, lo moment de lo tocar ,
Moment per arrestar lo temps dins la doçor.

cuberta1-2.jpg

Lna d’en Haut : L’object preferat Non fau l’embarrament a maion. Non pòdi faire veire lo mieu objèct preferat… Es un objèct que ai despí que siáu pichona. Es grand, es de tòla, es de color blu, es tot suau. Ma maire me l’a regalat a la fèsta dau prince dau Mónegue. Es lo mieu « doçarèu » embé lo qual duerrmi encara.

Jouseta : Lo mieu objèct a devinar per leis amics niçards.

certificat-d_estudis1.jpg

Laisser un commentaire

Votre adresse e-mail ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *