Per lo terço còup de sòcis de l’IEO-06 si son donat un apontament sus lo malhum embé ZOOM per un cors de lenga que durèt una ora de temps.
– Que de nòu ? Cadun au sieu torn conta un eveniment de la sieu setmana
– Coma lo diètz en niçard : Nous roulons doucement parce qu’il pleut à verse.
– Dictada : …
– Que sabètz sus Garibaldi ? (cadun fa de recercas per poder parlar de l’òme dimarç 26/05)
Participèron au cors de lenga : Crestian, Joan-Pèire, Rogier e Marido, Quiquí, Jennifer, Marc, Jan Nové, Choaseta, Gerald.
– Que de nòu ? Cadun au sieu torn conta un eveniment de la sieu setmana :
Redot : La Poncha dei Tres Comunas (Bolena Vesubia, Brelh de Ròia, e Saorg) darrier dins la nèu lo mont Bego. (fòto Regina BAQUIÉ)
Caminada a la poncha dei tres comunas :
Partent de Niça lo massiu de l’Aution es a 40 quilomètres. Podètz laissar la veitura a la Baissa de Tueis. Per arribar a la poncha dei tres comunas (2080m) lo denivelat es de 300 mètres. Es a dire que l’i serètz tra una ora e una ora e mieja se vos agrada lo païsatge, li flors e la fotografia qu’en aquesta sason lo campèstre es tot florit. Es una caminada que vos aconselhi.
Lo que de nòu de Mari-Do
Despí 3 setmanas avèm d’obriers sus la taulissa.
Levèron lu tèules e la cuberta embè l’amianta (mi diguèron que la portavan dins una descarga especiala). Cambièron l’isolacion, una novèla cuberta sensa amianta e de novèus tèules .
Cada matin a 8h 30 faguèron de bosin : traucar embè la bassacula (perceuse de maréchal ferrand), còups de martèu, caminavan sus la taulissa e pistavan lo jardin. Es finit ! Cau netejar aüra !
Lo qué de nòu de Choaseta Clément :
Desconfinats.
Sìam partits esto diménegue a la descurberta de la Brague, la sieu flòra e l’ecologia dei mitans.
A la partença de Sófia, sensa si perdre dins lu viros-viros, arribam au pònt dei Tamarins sus la rota dei crèstas. Laissam la veitura, calam sobre lo pònt sus la dràia de descuberta de la Braga. Es una passejada màgica que nen menèt en riba de ribiera entre gaudina e òrle dai riu, un paradís de verdura.
Descurbem de bassins, de cascadas, d’enfants que si banhan, de gents que traversan la ribiera a gat per trovar una pichina plàia au soleu, des coblas, de familhas, de cans. L’i es un efèct desconfinat , tot lo monde es alegre e aprofita dau moment present.
Après una alta en riba de ribiera per admirar lu reflès dau soleu sus l’aiga, repilham lo camin invèrs.
Lo que de nòu de JPB :
Esto matin legiguèri un article de Michel Feltin-Palas a prepaus dau libre de Jean-Pierre Minaudier (Poésie du gérondif, ed : Le Tripode). Emparèri que la lenga xoon, parlada au Botswana e en Namibia, compta 44 vocalas e 117 consonas, que li lengas bantous destingan vint genres, que lo tariana en Amazonia possede set impératius diferents qu’en japonés existo, doi lengas diferenti per lu òmes e per li fremas e qu’en corean l’i son sièis grados de politessa. Pareisse que lo libre es apassionant e lo vòli ben creire.
Jean-Pierre Minaudier parla dau sieu libre https://www.youtube.com/watch?v=yDmse3IheJQ
Coma lo diètz en niçard : Nous roulons doucement parce qu’il pleut à verse.
Rotlam a daise / plan plan / plan planin / perqué cala de ròdas de molins / cala una raissa / una raissassa / estraplòu.
Dictada :
Vai-li, vai-li Menica l’i anam,
Viva Pin Galibardi
Li ròsas e lo pan !
Lo conoisses Galibardi 7
Quora pica non fa bus
E se n’as de nas, tu, vai-li ! (Et si tu te sens capable, vas-y !)
Nen ditz : Ralegratz-vos gus !
(Cançon : Gigi Pantais Janluc SAUVAIGO 1987)
– Que sabètz sus Garibaldi ? (cadun fa de recercas per poder parlar de l’òme dimarç 26/05)
Marido Maire : GARIBALDI
Giusèpe ò Jousè Garibaldi èra Niçard e republican. Tota la sieu vida combatèt per la liberacion dei país dont anava.
Aimava la sieu vila natala qu’èra dins lo Renho Sardo.
Naissèt a Niça en lo 1807 e mòrèt a Caprera en lo 1882. Ai vist la sieu maion quora anèri dins l’ísola Magdalena.
Siguèt un grand marin dins la marina nacionala italiana, mas siguèt condamnat a mòrt per desercion, partèt en exíli en América dau Sud .
Ajudèt lu pòlbes dau Brasil, de l’Uruguai per ganhar li sieu independenças.
Lo sieu pantais siguèt totjorn l’unitat italiana.
Non èra d’acòrdi per que Niça sigue francea, mas quora la república tornèt en França,
portèt lo sieu arege au pòble francés : aimava la França país revolucionari e republican.
En Itàlia es considerat coma un « paire » de l’unitat italiana.
Carta postala : Plaça Garibaldi a Niça
Geraldo Clément. :Alora Garibaldi !
Aquesta meteòra que traversa lo 19en sécolo, en solevant l’admiracion de milions d’èstres umans sus la nòstra tèrra acabèt la sieu vida au nòrd de la Sardinha a Caprera dins l’ísola de la Magdelena. Avèm visitat la sieu maion transformada en Musèu, D’admirators si recuelhan sus la sieu tomba dins l’òrt de la maion.
Aquest òme siguèt un dei fondators de la novèla Itàlia, mas lo Comtat de Niça dont èra naissut, venguèt Francès dau temps de la creacion de l’Itàlia en lo 1860.
Joan-Pèire : Lo garibaldi dei mieus cinc ans
Vos vau dire un remembre mieu a prepaus de Garibaldi :
Garibaldi ò puslèu Galibardi, coma dion lu niçards, intrèt en la mieu vida au principi dei annadas 1950. Avii 5 ans e passavi li mieu vacanças d’estiu en familha en lo Pimont a Sent Píer.
Un jorn ma maire mi diguèt :
– Vai sus la plaça que monsur Toscano ti vòu regalar un libre !
Sensa mi faire pregar, calèri de corsa fins au banc dont m’asperava lo Sénher Angelo Toscano.
Angelo Toscano, èra estat jornalista pi director de la « Gazetta del Popolo » a Turin ; èra un òme d’una grana curtura en cu lo fach que sigui Niçard non avia escapat. Après l’aver saludat e escambiat doi-tres frasas embé eu, mi porgèt un gròs libre peant de 960 pàginas, tot escrich en italian : « La vita di Giuseppe Garibaldi » (La vida de Jousép Galibardi). Embé cautèla, pilhèri aquest obratge de 2,5kgs que per ieu ne’n peava au manco cinc. Aremercièri lo Sénher Toscano e portèri a maion aquest libre que pauèri sus la taula de la coïna.
– Alora, siás content, l’as ben aremerciat monsur Toscano ? que mi diguèt ma maire.
– Ben segur, li respondèri, mas aurii ben vorgut un Topolino ieu !
Segur qu’a cinc ans, sabii ni legir, ni escriure, encara mens legir l’italian, m’auria mai agradat una banda dessenhada. Mas cu èra aquest Galibardi per ameritar un tau libre ?
Autre remembre de Joan-Pèire : Dau temps que faíi part de la música de Pompiers de Niça anèri en plaça Galibardi per sonar l’imne garibaldian embé la formacion. Vos prepaui de l’escotar cantat da CARUSO (1918) : https://www.youtube.com/watch?v=KweYyXb-8J8
Paraulas de l’imne in “La vita di Giuseppe Garibaldi” pàgina 560
Quiquí : A prepaus de Galibardi !!!
Dau temps d’un festenau de danças embè ”Nice la belle” au Brasil, en lo 2013 a ”Novapetropolis”, avèm augut la sorpresa d’anar en un pichin vilars de montanha dont Galibardi a sojornat, e sabètz coma si sòna aquest vilars ? e ben Galibardi justament e si siam trovat toi ensems, la chorma de ”Nice la Belle” au pen de la sieu estàtua, Galibardi sus d’un cavau gigantàs, a la crosiera dei camins per faire una fòto sovenir !
En aquesta borgada, l’i es un teniment viticol, GALIBARDI, es lo sieu nom !!! Alora avèm begut au sieu remembre : la pròva, es aquesta botilha de vin spumante qu’avèm menat au nòstre embè l’etiqueta au sieu imatge !!
A costat de la vinha, una maion, modesta dont si ditz que l’i a viscut embè Anna la sieua frema bresiliana, e qu’es aüra un musèu a la sieu memòria.
Aquò fa quauqua ren de si trovar nas a nas embé lo nòstre eroe niçard Galibardi a de molons e molons de quilomètres de Niça !!!
Es ver qu’après lo revés dau solevament de Genoa, es partit en exili per lo sud de l’América dont, fedèl ai sieu ideas a batalhat a costat dei moviments revolutionari per la libertat.
