Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 29 novembre 2008
en lenga nòsta
Sant Saturnin
Per l’Agachaire
Lo sant dau jorn a un nom pron cambiadís. En Provença ei sant Saturnin, mai en Lengadòc ne’n fan Sernin, que la pus bèla glèisa de Tolosa li ei dedicada ; mai aicí, en Gavotina, li diam puslèu de Savornin, qu’es un nom de familha pron espandit au nòste.
Segon la tradicion occitana, es un d’aqueles que venguet de Judèia sus la celèbra nau ambé lei Santei Mariás ò sant Làzer, per evangelisar nòstes contradas. D’Arle, eu s’enanet puei a Nimes e a Carcassona, onte son prètzfach fasiá flòri. Tant talament que, quand arribet a Tolosa, ailà totei lei dieus pagans se calèron, e respondián mème plus ais questions que li pausavon ses prèires.
Lo rapòrt ambé sa preséncia fuguet lèu fach e coma, ben entendut, refusava de sacrificar a’n aquelei dieus, l’estaquèron per les pès a un taur sauvagi que gardavon au Capitòli per lo sacrificar. Ben agulhonat, te rebalet nòste Saturnin per carrièras tant que son cadabre fuguet pas una estraça. A l’endrech onte, fin finala, la còrda espeçada, lo taur s’arrestet, elevèron pus tard una glèisa que se sòna encara, per aquò, Nòsta-Dòna-dau-Taur.
Venguet lèu lo patron de la vila e, en 1219, es en lo preguent que s’acaba lo tèxte de la « Cançon de la Crosada », li demandent d’aparar lo païs de l’armada francesa. Mai aquí, ei sant Sernin que deguet pas entendre…
