Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 21 février 2009
en lenga nòsta
Mirèio
Per l’Agachaire
« Dins si quinge an èro Mirèio… » E aquest an n’a cent-cinquanta… Lo tèmps passa, qué ?
Dins lo molon de manifestacions que son per marcar aquest anniversari, una dei mai importantas ei lo collòqui internacionau (ambé d’intervenents de Lausana ò de Barcelona) que se tèn encuei a Graveson, organisat per lo CREDDO («Centre de Rencontres, d’Etudes, de Documentation, Et de Diffusion d’Oc »).
Recampa, coma sovent ara, tant de Felibres (lo rèire-capolier Pèire Fabre, que parlarà de la « Mirèio » mondiala, a travèrs dei reviradas de l’òbra mistralenca) coma d’occitanistas (l’istorian Felip Martel, qu’es per estudiar l’acuelh d’aqueu libre dins la premsa parisenca de l’epòca). Ei verai que, tant les uns coma les autres, an sempre considerat Mistral coma lo pus grand escrivan qu’aguèsse agut, de tot tèmps, la lenga nòsta, « Dis Aup i Pirenèu».
L’i pòdo pas anar, mai seriáu estat fòrça interessat per la comunicacion d’un cineasta italian, Fredo Valla, que parlarà de Magdalena Juvenal, la jove serviciala « piemontesa » de la familha Mistral. L’òm ditz que fuguet ela dins sa vida tragica la vertadièra « Mirèio », la « bello frucho madalenenco » qu’inspiret lo poèta. Eu li auriá fach un pichòt, e la maridèron a la lèsta a un Malhanenc, e de lanha ne’n moriguet… Lei Santas, benlèu, ne’n sabon lo verai…