Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 18 juillet 2009 en lenga nòsta
Provença-Mediterranèa ?
Per l’Agachaire
De segur que o vegueriatz esta setmana dins vòste jornau : de cent personas que li an donat son vejaire per lo Net, n’i a quaranta-doas que vòlon tornar batejar nòsta region – que, bota, n’a ben besonh – en li diant de « Provença-Mediterranèa ».
Que Provença tota se posquèsse dire un païs mediterranèu, per de qué pas ? Mai s’aquò pòt faire per lei gents dei Bocas-de-Ròse, dau Var e des Aups-Marins, siáu pas segur qu’aquelei de Vauclusa, des Aups-de-Provença-Nauta, e encar mai lei Naut-Aupencs, se sentèsson tant mediterrans qu’aiçò, emai posquessiam totjorn li dire qu’an tòrt.
Un còp de mai, ei la vision toristica de Provença que se manifèsta, definida rapòrt a la grand Mar. Passem ben entendut sus lei noms que son de galejadas, mai remarcarem que just manca Provença soleta…
Mai aquò’s pas lo pus grèu. O ei lo fach que, se de nòste nom d’ara n’an fach de PACA, es pas per la volontat de quauque matagòt qu’auriá vougut se garçar de nautres : ei just que lo nom èra tròp lòng. Tant coma o es aqueu qu’es aicí prepausat ! Autrament dich, nos diràn plus de PACA, mai de PM… Les òmes de mon temps l’i veiràn de Preparacion Militara ò de Pistolet-Mitralhaire, e les autrei l’abreviacion de Passat Miegjorn. Ce qu’ei bensai anar un pauc luenh…