Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dotze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 13 février 2010 en lenga nòsta.
Lo Jorn de la Lèbre
Per l’Agachaire
Siam lo Quintidí 25 de Pluviòsa, jorn que lo calendier republican festeja la lèbre.
Vaquí una bèstia que ne’n podriam parlar pron temps, de tant qu’a inspirat d’expressions, dires, juecs, provèrbis, faulas, còntes e cançons…
Les promiers proverbis que citarai encuei, les ai trobats dins un recuelh manuscrit de l’abat Bonet, datat de 1780. D’abòrd, afortisse que « De vièlha lèbre, bòna caça ». Ieu compreno qu’es pus facile d’agantar una lèbre vièlha qu’una jove, d’abòrd que corre plus tant lèu. Mai es qu’es aquò que volién dire en 1780 ? Tant, aurién poscut assegurar qu’una lèbre vièlha a mai d’experiéncia, e saup se gardar des caçaires… Vai-te’n sacher !
Lo segond ei mai evident : « A d’aquò dei lèbres : pèrde la memòria en corrent ». O vesèm de nuech quand avèm una lèbre dins lei lumes de l’autò, que sovent n’acabarà en civier… E sensa èstre caçaire, imagino que lei lèbres devon far parier dins la jornada, per qu’aqueu biais de faire siegue estat proverbiau autre temps.
Lo darrier es encar pus clar : « Totei lei veritats que ditz, li corre una lèbre entre lei cambas ». Aquí, vesèm ben que l’òm parla ansin d’un messorguier… Que, caçaire ò non, deu pas èsser totei lei jorns qu’una lèbre vos parte entre cambas !