Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dotze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 8 mai 2010 en lenga nòsta.
Sèrre-Ponçon e Plauchud
Per l’Agachaire
Celebrèm aquest an lo cinquantenari dau barratge de Sèrre-Ponçon. Gis de data precisa se ne’n pòt fixar, mai es en 1950 que, l’òbra acabada, se ne’n fava la mesa en aiga, que s’acabet un an puei.
De tot temps, Durença nos èra estada un flèu. Au sègle XVI, nòste grand poèta Belaud de la Belaudiera manquet mai d’un còp de se l’i negar en la traversent d’a chivau :
per ribiera passar ieu non mi fisarai,
mai ben coma lo fuòc Durença fugirai
car tres fes dins son fons s’es vist ma personeta.
Ara, l’òm evòca les òmes que, au cors dau sègle XX, bastissèron aquela restancassa. Mai cu se rapèla qu’es un Forcauqueirenc, Eugèni Plauchud, que, lo promier, ne’n vai establir en 1883 lo promier projèct ? Ne’n chifret lo rapòrt en produccion d’electricitat a la fòrça de 10 000 chivaus. Ben entendut s’agissiá pereu d’arrestar les inondacions, e d’utilisar aquela retenguda per l’irrigacion. Discutarem pas encuei de ses chifras, ni de son emplaçament (mai en avau de l’actuau), mai escriviá a la fin de son article : « Et le jour où ces merveilles, ayant tenté quelque grand ingénieur, seront devenues une réalité, on se souviendra que l’idée première de cette œuvre a eu l’Athénée de Forcalquier pour berceau. »