Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 5 mai 2012
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
L’èrba dei cimis
Quand ai regardat lo jorn que deviá èsser lo 5 de mai au calendier revolucionari, me siáu dich qu’èra aqueu d’una planta que n’aviáu agut parlat dins aquela cronica, d’abòrd qu’ai vist qu’aqueste Sextidí 16 de Floreal èra lo jorn de la « consoude ». Ai subran pensat a nòsta consòuda (en francés la « prêle »), que me rapelavo d’aguer escrich dessús. Ai pasmens agut un dobte, e ai regardat sus lo diccionari francés-provençau d’Onorat. Aquí me siáu avisat que revirava « consoude » per èrba-dei-sumis. Sumi que, bota, me disiá ren… Mai a fòrça de tafurar, me siáu avisat qu’èron de cimes, ò cimis, autrament dich de « punaises », mai que mai aquelei dei liechs.
Ai adonc cercat lo rapòrt que podiá i aguer entre aquela èrba e lei cimis. Ai d’abòrd pensat qu’èra una planta que fava córrer lei cimis, e que lo monde ne’n metián pròchi lei liechs, ò dins lei lençòus, per cochar aquela marrida bèstia. Mai d’aquò n’ai trobat enluec gis de testimòni.
Alora me siáu pensat qu’èra benlèu una planta que l’òm se ne’n fretava les ponheduras que vos fan aquelei bestiolassas. E entre ses proprietats, d’efiech, ai trobat qu’èra bòna per les inflamacions, e subretot per cicatrisar tota plaga, quand la li boton dessús en cataplasmes. Se quauqu’un vei una autra explicacion per aqueu nom d’èrba-dei-cimis, que la donèsse…