Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 21 juillet 2012
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Victor
Un còp de mai, aqueste 21 de julhet, festegèm un de nòstei sants les pus celèbres, sant Victor de Marselha. Sabèm que son martiri, au començament dau sègle IV – emai n’aguèssiam d’unei versions diferentas – lo mete au nombre dei sants (e pereu dei santas) que fuguèron estats molinats. Passet, après un nombre variable d’episòdis, sota la mòla d’un monier. Vaquí perqué, dins mantun endrech (e pas soncament en Provença), fuguet chausit per totei lei moliniers coma son sant patron.
Abadia Sant Victor (Marselha)
Aquesta dimenjada per exemple, en Salhant (aqueu d’Auvèrnha), fan tot ensems la fèsta dau pan emai de sant Victor.
Sei representacions, elei, lo mòstron sovent amb una pèira de molin dins la man, ò a ses pès, quand es pas tenent un pichon molin de vent d’un bèl anacronisme.
Tanben, dins lo monde molinier, a fach nàisser tot plen de dires ò de practicas. Un fornier qu’amasantava de farina fresca, per de dire de jutjar de sa qualitat, vos disiá que cercava lo poci de sant Victor… E lei moliniers d’òli, quand faliá esquichar un pauc mai les escortins, te favon : « Anèm, zo ! Encar’n còp per sant Victor !… » D’autant qu’un pauc d’aquel òli, a la fin, s’anava retrobar puei dins son luminari…