Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 8 septembre 2012
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Adrian
Entre lei sants e santas dau jorn, la Glèisa catolica festeja Adrian de Nicomedia. Lo fan morir en 306, ò a pauc près, ambé de variantas que mòstron un còp de mai l’imaginari sadomasoquista que, dins l’Edat Mejana, faguet compausar aquelei vidas a de capelans, e mai que mai a de monges.
Au sègle XIII, dins la celebrissima « Legenda Daurada » dau dominican Jaume de Voragina, lo martiri d’Adrian es un des pus lòngs, e se remarca per l’importància extraordinària que li tèn sa frema, Natalia, per la paur que la pren que son òme fuguèsse pas martirisat !
Adrian, jove sordat de 28 ans, delicat e pron moret de peu, menava un jorn ambé ses companhs 33 crestians au suplici. Fuguèron foitats ambé de nèrvis, aguèron la boca escrachada a còps de pèiras, puei menats en preson garrotats. Coma s’estonava de lei veire patir ansin, li parlèron de la fabulosa recompensa divina que les esperava, e subran Adrian se faguet crestian…
Quand son martiri comencet sa frema, crestiana jusqu’aicí secretament, corriá tota contenta vèrs les 33 li contar a mesura ce que fasián a son òme… Basta, lo foitèron tant que que lei budèus li sortián dau ventre, e a la fin li copèron a totes pès e cambas sus un enclugi ; mai la brava Natalia demandet qu’a son òme li talhèsson pereu una man… E aquí ai resumat tant cort coma ai poscut !