Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 27 octobre 2012
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Fin d’octòbre
Vaquí lo mes d’octòbre qu’es totara acabat… Aquesta nuech tornèm passar a l’ora d’ivèrn. La bèla nuech per lei dormiassas ! D’abòrd qu’a tres oras dau matin, ne’n serem mai a doas…
Totei les ans, la fin d’aqueste mes me fai tornar en tèsta lo començament d’un sonet de Belaud de la Belaudièra, lo pus grand poèta provençau dau sègle XVI, e un dei grands poètas de son temps tot simplament.
Belaud èra en preson (degun saubrà jamai perqué…) despuei quasi un an, e de mai en mai lo temps li pesava, ambé l’ivèrn que totara vendriá. Vaquí ce qu’escriviá : « En truffant, en burlant, Octobre pren la baisso, / E fuge davant nous coum’un Ay debastat / Que vez per s’allegrar la Saumo dins un blat, / Et cridar : trunc, trunc, trunc, à son Azenier laysso. »
Aqueste mes que, coma un ase sensa bast, landa a la davalada per retrobar una sauma dins un camp de blat, mentre son mèstre li pòt ben cridar a l’après, es un polit imagi de la bèla sason que se’n vai, en se garcent de nautres…
Pasmens, en octòbre, lei blats son plus que de restobles… Adonc, de qué farà la sauma ? O sabètz, vos, quora la sauma ei lèsta ? Nani ? Adonc siatz pus tòtis qu’un ai, d’abòrd que eu o saup…