Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 8 décembre 2012
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
L’Eurre
Seguirem mai esta setmana lo calendier revolucionari, que nos mete a l’Octidí 18 de Frimaire, e l’envertolha d’eurre.
Aquela planta es una d’aqueles que m’an sempre pivelat de pichòt, e o fai encara.
Per Novè, ai jamai agut fach un belèm sensa li metre d’eurre dedins. D’abòrd per faire un pauc de vèrd, e subretot per amòr qu’aquelei granas redondei, d’un blu quasiment negre, que se recampon en un flòc practicament redon pereu, donon d’èr a un aubre vertadier cargat de fruchas.
Pus tard, ne’n preniáu per n’enribanar la cròta de la Santa Familha. Ce qu’es pas un pichòt afaire ! 
Que quand avètz façonat una polida bauma, ambé de papier kraft marron ben estraçat e un pauc desplegat, li far tenir d’eurre dessús que semblèsse de l’i córrer d’un biais un pauc naturau, n’avètz per venir cabra ! Ben entendut qu’avètz chausit de brots clafits dei boquets negres, e ara vos avisètz que peson e vos fan tot tombar…
E me faudriá sabo pas quant d’aqueles cronicas, just per vos debanar totei lei biais qu’ai agut trobat per lei faire tenir…
E sabo pas de quant n’auriáu besonh per vos parlar de la plaça d’aquela planta dins l’istòria des arts, aquò despuei l’Antiquitat ! Que n’an agut fach de tot, dei belòias ais pinturas e de la tipografia a l’escultura…
Mai tant l’i tornarai per un autre Frimaire…