Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 11 mai 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Santa Estèla
Se regardètz encuei un calendier ò vòste cartabèu, de tot segur qu’aurà marcat « Sainte Estelle ».
Mai aquela santa, autre temps li disián « Sainte Eustelle ».
Perqué aquela evolucion ? A ne’n crèire la Tela, lo responsable n’ei Mistral… 
Sabètz de tot segur qu’aquela santa ei la patrona dau felibritge, mai n’avètz bensai oblidat la rason.
Vaquí adonc ce que n’escriviá lo mèstre, quand contava dins sei memòrias la fondacion de son movement a Fònt-Segunha en 1854 : « Pièi, tout acò regla, l’on s’avisè, ma fisto, que lou 21 de Mai, dato de noste acamp, èro lou jour de Santo-Estello ; e, coume li rèi Mage, recouneissènt aqui l’aflat misterious de quauco auto counjounturo, saluderian l’Estello que presidavo au brès de nosto redemcioun. »
Mai cu èra aquela santa que festejavon a l’epòca lo 21 de mai ?
Pareis qu’èra una Santongesa que viviá au sègle III, mai es pas segur que, coma pron de sants e santas, fuguèsse pas estada inventada a l’Edat Mejana…
De tot biais, sa vida es tota classica : la joventa que se fai crestiana, son paire qu’es pas d’acòrdi e la garça defòra, e ela que fin finala se fai martirisar, bensai per l’òrdre (ò en tot cas la fauta) d’aqueu marridàs.
Ne’n faguèron un temps, au mens dins sa region, la patrona de la joinessa crestiana, mai n’an ara chanjat per un sant…
Jean Yves ROYER
