Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 3 août 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Maria Salomè
Entre lei santas dau jorn celebradas per lo crestianisme, avèm una dei Santei Mariás, aquela que li diam puslèu de Salomè. Segon lei racòntes d’aquela religion, èra la maire des apòstols Jaume e Joan e, se ne’n fau crèire l’evangèli de Matieu, èra fòrça socitosa de l’avenidor de sei dròlles, emai après la mòrt de Jèsus. Qu’aguèt pas crenta de li demandar, au moment qu’anonciava ce que li anava arribar, qu’au mens metèsse sei dos fius a son costat dins lo reiaume que li prometiá… (Emai li aguèsse, passat un temps, fach lo repròchi de tròp s’ocupar de Joan, e pas pron de Jaume…)
Empacha pas qu’ambé la Madalena, fuguèron les promières au matin de Pascas a trobar lo tombèu vuege, e a l’i veire un òme que prenguèron per lo jardinier…
Amb aquò en Provença, es pas talament aquò qu’avèm retengut, mai puslèu qu’arribet un jorn aicí, en Camarga, dins una barca ambé tota una santa còla, qu’evangelisèron puei la region. E au sègle XV lo rèi Renat faguet cavar ailà, e trobèron de còrs que diguèron sieus, ce que renfortisset lo romavatge que dejà ailà se fasiá.
Mai es pas soncament ai Santei-Mariás-de-la-Mar que son veneradas. Se montèm a Forcauquier a la capèla de Nòsta-Dòna de Provença, vesèm santa Salomè entre ses colègas bateliers, escauprada au timpau dau portau, drecha còntra la Santa Vièrgi…