Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 07 septembre 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
L’Agufier
Lo nom que festeja encuei lo calendier republican, este vint-unen jorn dau mes de Fructidòr, e qu’es aqueu de l’agufier, bensai que vos dirà tròp ren… Mai quand saubretz qu’a sa frucha li dién de grata-cuous, de tot segur que lo remetretz !…
Sabo pas se lei dròlles d’encuei conoisson encara l’utilisacion d’aquela polida pichòta frucha rotja (m’estonariá un pauc…), mai de mon temps n’escrachaviam volentiers quauqu’una entre lei dets per se la botar a la lèsta dins lo còu… E coma aqueu gèste aviá gaire d’autre emplec, lo collèga aviá lèu fach de bramar de ce que li avián fach, en un bòn besonh de tombar la camiá, e de se gratar l’esquina ben mai que de rason…
L’òm disiá pereu que d’aquelei fruchs n’i a que fasián de confitura, mai a l’epòca n’aviáu jamai vist ni tastat enluec, e a faugut qu’arribèsse la mòda rustica per qu’un jorn ne’n tastèsso ; ce que m’a gaire esmougut, per dire lo verai…
Per còntra sabo plus d’onte tèno que sei fuelhas se pòdon fumar, mai a l’epòca ont èro pastre, per manca de tabat o aviáu assajat. Aviáu chausit de fuelhas qu’avián dejà virat au jaune ò au rotge, les aviáu rotladas esquichadas e talhadas ben finas, puei fachas secar. E bota, aquò se laissava fumar… emai m’avisèro puei que podiá tanben servir de tè !… D’aqueu brave agufier, pasmens !
Jean Yves ROYER