Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 26 octobre 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Jorn de pastas
Aqueste 26 d’octòbre ei la jornada mondiala des pastas.
Ei l’ocasion de vos n’en citar una varietat, que bensai l’avètz jamai tastada…
Quand a l’ostau fasiam lo bolhit, per utilisar lo bolhon quand ne’n restava, ma grand metiá una ponhada de farina amb un peçuc de sau dins una taça, li rompiá un uou dessús, e mesclava tot aquò. Li apondiá un ò dos culhiers dau bolhon que caufava, e li vuejava doçament lo contengut de la taça, just un pauc pus espés qu’una pasta per les crespèus, en fent de ceucles, e borrontient doçament lo tot.
Après unei minutas arrestava lo fuec, que la borrotleta – coma li disiá alara – èra cuecha.
E per ieu èra una mena de miracle de veire qu’aquela pasta s’èra pas mesclada au bolhon (que just n’aviá un pauc levat lo clar), mai aviá congreiat tot plen de pichons grums de pasta fresca, que ne’n fasiam adès un sopar de prince !
Vengut grand demandero un jorn a ma grand perqué sonava aquò de borrotleta, e me respondet qu’èra per amor que se deviá borrontiar.
Vèno per lo promier còp de cercar aqueu mot sus lei diccionaris, en pensent que podiá èsser una forma de borrontejar, e me siáu avisat que gis d’emplec n’èra estat relevat.
Pasmens Mistral dona borronat ambé lo sens de grumelós, que mòstra qu’aqueu mot ei ben de bòna lenga, emai siegue benlèu aicí que s’escriu per lo promier còp…
Jean-Yves ROYER
