Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de tretze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 19 février 2011 en lenga nòsta
Ventòse
[bleu marine]Per l’Agachaire[/bleu marine]
Tornarem encuei au calendier revolucionari. Mais pas per parlar de l’aisina, de la matèria, de la bèstia, de la planta, dau lieume ò de la frucha que celèbra aqueste jorn, mai per nos interessar soncament au nom dau mes. D’abòrd que siam lo Primidí 1er de Ventòse, e qu’ansin comença lo mes dei vents, per s’acabar au 20 de març. Ei verai qu’es un periòde de l’an pron ventós, ce que nos dona l’ocasion de citar d’unes provèrbis generaus nòstei sus lo vent, que valon pas per una data especiala.
Lei vau prendre dins lo bèu libre que Carles Galtier consacret en 1984 a nòsta meteorologia populara, que lei citava justament a la data que reprèno ieu aicí.
Lo promier es un biais de sacher lo temps en regardent lo comportament dei bèstias. Ansin « Quand lo cat se freta l’aurelha, lo temps drech se revelha. » Lo temps drech, coma sabètz benlèu, es un vent de l’ubac. Mai aqueu fretament d’aurelha per un cat podiá pereu èstre interpretat autrament. Disiá ma grand qu’aquò èra lo signe qu’auriam de visita a l’ostau. E quand se lei fretava lei doas, que seriá de visita a chivau…
Tanben : « Quand l’agaça bastís bas son nis, tot l’an fai vent. Se bastís aut, aurem bèu temps. » Ara per aqueles qu’an gis de cat, ni d’agaça en vista, pòdon totjorn regardar la meteò… Mai li dirà pas se l’annada serà ventosa…