Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 11 janvier 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
La Sau
La causa celebrada encuei au calendier revolucionari, aqueste Duodí 22 de Nivòsa, avèm plus tròp l’idèia de l’importància qu’aviá fai puei pas tant de temps, a l’epòca ont aviam gis de refregidor, e encar mens de congelator… Adonc, tot plen de causas se gardavon en lei metent dins la sau.
Ben entendut, aquela situacion aviá, de’n pertot, congreiat de molons de proverbis, d’expressions e de tota mena de dires. Un d’aqueles qu’ai lo mai agut entendut, èra d’explicar que « fau aguer manjat una eimina de sau ensems per se conóisser ».
De pichòt, sabiáu pas ce qu’èra una eimina, e ma maire ni ma grand benlèu gaire mai. Comprenián coma ieu qu’aquò deviá faire un bòn pauc, mai ieu arribavo pas a me representar la causa. Imaginavo de gents entaulats davant un bèu platàs de sau, e que te manjavon aquò amb un pichon culhier… Ce que semblava a gis de repais qu’aguèsso agut vist, e deviá te far venir una brava set ! E coma anava qu’aqueste manjar favorisèsse mielhs la conoissença de quauqu’un que de dinnar ò de sopar amb eu, emai fuguèsse pron sovent ?
Me fauguet d’annadas per realisar qu’aquela expression carculava just lo peçuc de sau que se mete dins un plat ò que serve a conservar quauqua ren ; e qu’avans qu’aqueles peçucs posquèsson faire una eimina, de segur qu’aviatz lo temps de far conoissença ambé l’autre…
Jean-Yves ROYER
