Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dissabta 22 de març dau 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Pau-Sèrgi
Vaquí mai un dei sants dau jorn que ieu n’aviáu jamai entendut parlar. E pasmens auriáu degut, d’abòrd que la vida d’aqueste sant òme dau païs nòste a congrelhat aicí de legendas que lei letras d’òc n’an rendut còmpte, e que jusque Mistral n’a parlat e escrich !
Aquel òme fuguet, au sègle III, lo promier avesque de Narbona. Au moment que començava d’evangelisar l’encontrada, anet un jorn presicar pròchi l’estanc de Bajas, onte les pescadors se ne’n garcèron pron. Un jovent alara se sarret d’eu e, li mostrent un blòt de pèira-maubre, li diguet : « Tu que nos fas lo bèu-parlaire, se siás tant fòrt, fai-nos un batèu d’aquela pèira e vai-te’n dessús ! » Eu o faguet e lo batèu de pèira anet sus l’aiga, mai lo sant èra pas mai avançat, que la navigacion èra pas son fòrt… Mai vaquí qu’una granolha sautet dins la barca e, li faguent de timonier, lo menet jusque davans Narbona !
Vaquí perqué, en remembrança d’aquò, au fons dau benechier de la glèisa narbonenca dedicada puei a nòste sant, an escauprat una granolha. E sus aquesta, an imaginat de molons d’istòrias. N’a contat una version un escrivan locau, Ercules Birat (« La granhòta de Narbona »), que reprenguet puei Mistral dins l’Armanac provençau ambé sa « Granolha de Narbona ». Coma aquelei dos tèxtes s’atròbon sus lo Net, auretz que de les i anar legir…
Jean-Yves ROYER
