Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dissabta 10 de mai dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Aurelian
Avèm en païs d’òc dos sant nomats Aurelian (ò Aurelhan), que totei dos fuguèron avesques. Mai aqueu qu’a sa fèsta encuei es pas l’Arlatenc dau sègle VI, mai lo Lemotjan dau tresen.
Segon sa legenda, a l’epòca sant Marciau èra a convertir lo monde de Lemòtges, e aquò marchava talament ben que l’emperaire s’encanhet, e li mandet un prèire pagan, conoissut per son bèu parlar, que li disián Aureliús. Aqueste s’emponhet lèu ambé lo Marciau que se laisset pas faire, e demandet a Dieu de li mandar lo tròn de l’èr sus la tèsta ! Dieu o faguet subran, e aquí Marciau s’aviset qu’èra anat un pauc luenh, e qu’aquò deviá pas èsser un tròp bèl exemple de la caritat crestiana… Adonc demandet a Dieu de lo reviudar e eu, ben brave qu’èra a l’epòca, o faguet autant lèu… Ben entendut, impressionat per aqueles eveniments, Aureliús se faguet crestian, e lo bategèron Aurelian. Desenant, faguet tant per sa novèla religion coma n’aviá fach còntra tant de temps. E a la mòrt de Marciau, fuguet eu elegit avesque.
Longtemps après, li bastiguèron una capèla dins lo quartier dei bochiers, que lo prenguèron per patron e fèron una confrariá en son onor. Aquela Confrariá de Sant-Aurelian exista encara a Lemòtges, emai non siegue plus soncament bochiera, e qu’ei sòcia de la Mantenença des Penitents de Lenga d’Òc.
Jean-Yves ROYER
Chapelle St Aurélien de Limoges