Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 22 de junh dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Un 22 de junh
Eriam en Provença Nauta, a l’Escala, un 22 de junh dins les annadas 500, e Consòrcia veniá de passar. Èra la filha d’un grand senhor de la region, Euquèri, qu’aviá de ben tot de lòng de Durença de Pertús a l’Escala. Aviá agut doas filhas renomadas per sa beutat : Túllia e Consòrcia. Ce que l’empachet pas d’anar un bèu jorn s’establir d’ermitan dins una bauma en riba de Durença, que faguet murar en partida per èstre segur de plus jamai ne’n sortir.
Lo jorn que Consòrcia se retrobet soleta de familha, liberet ses esclaus, puei se retiret pròchi l’Escala, dins un ròdol que li disián Mocton, onte faguet bastir un espitau, amb una ostalariá e una glèisa dedicada a sant Estève. Ela passava son tèmps a pregar dins la còla, ne’n davalent que per faire la caritat.
Venguda vièlha, un jorn Consòrcia aguet la revelacion de l’ora de sa mòrt. Convidet les capelans e les clergues de sa glèisa, emai les paures de l’encontrada, a una grand taulejada, onte li anonciet qu’èra per morir cinq jorns après. Ce que manquet pas de faire… Coma despuei lòngtemps la disián santa, la metèron dins un sarcofagi qu’aviá un trauc, d’onte l’òm podiá passar lo braç per tocar sei relíquias. Canonisada, lo pòple la preguèron lèu en tèmps de secaressa per li demandar la plueia. Pareis que mancava jamai de l’escotar, e de far plòure subran…
Jean-Yves ROYER
