Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 31 d’aost dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
La Nòse
Aqueste 31 d’avost es pereu lo Quartidí 14 de Fructidòr dau calendier republican, e nos convida encuei a celebrar la nòse. Dins la tradicion provençala, aquela frucha (coma l’aubre que la pòrta) a una situacion curiosa, quora benefica e quora malefica.
Benefica quand la nòse verda (ò son jus) èra censada bòna per lei maus de la garganta, emai coma remèdi còntra la pèsta. Benefica encara quand, dins les Aups, arrestavon de nòvis en camin amb una taula mesa en travèrs de la carriera, ont avián pausat un veire de vin amb un parèu de nòses confidas : devián elei ne’n manjar cadun la mitat, e beure la mitat dau veire.
E una nòse de tres cantons, rarissima (n’ai trobat ieu dos còps dins ma vida), gardada en pòcha aparava dau tròn, emai dei morenas (emorroïdas) ! Ansin, en 1868, Regís de la Colombiera disiá que, dins son temps de jovent, aviá agut vist una dama n’aguer una amb ela 60 ans de temps !
Malefica au contrari quand, tant la frucha coma l’aubre e sei fuelhas, donavon mau de tèsta. Subretot la frucha manjada ambé de pan caud, que vos enjuelhava coma disián. Ma grand afortissiá que se faliá jamai pausar a l’ombra d’un noguier, « tròp fòrta » segon son dire.
Una devinalha per acabar : « De qu’es aquò de qu’es aquò ? Quatre damas en un castèu, lo portier qu’es lo cotèu ». Mai siáu segur qu’avètz dejà trobat…
Jean-Yves ROYER
