Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 04 de julhet dau 2015 en lenga nòsta
Sant Antòni-Maria
Mon cartabèu me ditz que lo sant dau jorn seriá sant Antòni. En regardent la tiera completa de mes cronicas, m’aviso qu’ai agut parlat de dos sants que li disián Antòni, mai jamai un cinc de julhet ! Coma vai aquò ? Mai ambé lo Net, m’aviso que nòste sant dimengier se sonava Antòni-Maria… Auràn vougut faire cort…
Aquel òme èra un nòble italian dau sègle XVI, que fuguet promier metge, avans de venir capelan. Demoret puei lei dos, en travalhent dins les espitaus e les ostaus per la paurilha. Establit puei a Milan, fondet ailà d’òrdres religiós, que lo pus important se sonet dei Barnabitas, d’abòrd que s’acampavon dins la clastra de la glèisa de Sant-Barnabèu. Sa tòca promiera èra la predicacion e l’instruccion de la joventura, mai aviá pereu un règla fòrça originala, que li fava obligacion de refusar tota dignitat de la Glèisa ! Coma en mai d’aquò demandava qu’aquesta se reformèsse, e que ne’n criticava les abús, vos estonarai pas se vos diso que fugueron mai que d’un còp acusats d’eretgia, e sovent amenaçats ! S’atròba pasmens que cada còp aqueles acusacions faguèron fogaça…
La mauparada venguet d’un autre caire… En 1539, en mission a Guastalla, una gròssa febre l’agantet, ce qu’estonarà degun que conois un pauc lo païs. E maugrat qu’aviá just 37 ans, ambé sa santat pas gaire flame, moriguet lo 5 de julhet.
Jean-Yves ROYER
