Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue lo 13 de setembre dau 2015 en lenga nòsta
Santa Elidia
Dins lo nombre dei sants e santas dau jorn, segon la glèisa catolica, que sa fèsta es encuei, vos vau presentar una santa occitana quasiment desconoissuda.
Pasmens èra una Auvernhata, vierge e martira coma se deu, que viviá au sègle X dins la vau nauta de la Dòra. Ailà, serviciala d’una castelana de l’endrech, èra talament venguda amiga amb ela, emai sa confidenta que tot lo personau n’èron jalós. Ce que fai qu’a la mòrt de la dòna la botèron en preson.
Mai aquí ei lo castelan que ne’n venguet amorós e l’Elidia, aguent poscut s’escapar, anet s’escondre dins la forèst. Urosament son chin la retrobet e, cada jorn, li adusiá de que manjar. Mai lei marridàs dau castèu, qu’avián pas arrestat de la cercar, a la fin la retrobèron e la tueron d’un còp de destrau.
Segon una autra version, se metet joveneta au servici de son senhor que, un còp grandeta, vouguet li impausar d’autrei servicis que refuset. De colèra eu l’encarceret, mai la drolleta s’escapet. Es quand la retrobèron que fuguet blessada malament. Anet lavar ses plagas a una fònt romieva, ce que l’empachet pas de l’i morir. Despuei, se ditz qu’aqueles qu’an lo còr pur pòdon encar veire dins l’aiga tres gotas de sang… Cada estiu despuei aqueste temps lo monde l’i van en romavatgi, mai sembla pas que degun aguèsse encar ren vist au fons de l’aiga de la fònt…
Jean-Yves ROYER
