Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups.Retour ligne automatiqueRetour ligne automatique
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas per aqueu 3 de genier dau 2016 en lenga nòsta
Epifania
Es este dimenge qu’aquest an l’Epifania aicí se festeja. Sabèm que l’eveniment, l’evangelista Matieu ei lo solet que lo cita, e just parla de magis venguts d’orient, de l’estèla qu’avián seguida, e des presents qu’adusián. Mai la legenda que ne’n conoissèm despuei l’Edat Mejana, sembla ben en partida d’origina provençala, emai la causa siegue pas gaire sachuda !
Un cronicaire lemosin, format a l’abadiá de Sant-Marçau de Limòtges : Jaufré de Visoas, mòrt en 1183, nos ditz qu’èron de rèis e nos dona sei noms. Lei cita eu d’après un archivesque de Bordèu (siam sempre en domèni occitan), que nos explica qu’èron rèis de Tarsa, d’Arabia e de Saba, e que li disián respectivament Gaspard, Bautesar e Marchion.
En Provença, es au portau arlatenc de Sant-Trefume que son representats amb una importància qu’avián encar jamai aguda dins l’iconografia, que pasmens lei mostrava despuei bèu temps. Ailà pas mens de quatre scènas, ben plaçadas de cada costat dau pòrge, li son consacradas : lei fan veire davant Eròdes, cavauquent vèrs Betelèm, en adoracion davant l’Enfant Jèsus, puei quand l’angi lei derevelha.
Entre temps, Frederic Barbarossa aviá conquistat Milan, n’aviá fach prendre lei relíquias dei Magis per lei menar a Colonha e, en 1178, per son coronament arlatenc, lo portau de Sant-Trefume fuguet son arc de trionfe…