Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 17 de genier de 2016 en lenga nòsta per l’Agachaire
Santa Rosselina
Mon cartabèu me marca qu’aqueste 17 de janvier, ei la fèsta de santa Rosselina (n’i a que li dién pereu de Rossolina). Aquela celèbra santa provençala, defuntada aqueu jorn d’aquí en 1329, lo monde de Trans afortisson que naisset au sieu, mentre Los Arcs la tènon per sieuna ; amb una pus granda probabilitat benlèu, d’abòrd que son paire, Arnaud de Vilanòva, n’èra lo senhor. (Auretz remarcat en passent lo manten, qu’es aicí un arcaïsme, de l’article « los ».) De tot biais Los Arcs conservon sei relíquias, dins la capèla que li es dedicada.
Los Arcs : Capèla Santa Rosselina
De santa Rosselina, n’ai agut parlat fai just dètz-e-sèt ans, ce que li fai una mena d’autre anniversari… Pasmens, aquelei sants et santas un pauc ancians an talament de còntes, racòntes e legendas a son entorn, qu’es totjorn possible de ne’n parlar mai d’un còp sensa repepiar…
Lo promier d’aqueles comencet d’ora, just Rosselina a pena naissuda. Son paire, que se podiá plus tenir d’anar veire son promier enfant, intret dins la chambra onte sa frema acabava d’acochar. E que te veguet pas, au-dessús de la pichona testa refronsinada, uelhs sarrats e pèu fripada ? Una bèla aureòla trelusenta que lo faguet tombar d’a ginolhons, les uelhs embugats de lagremas, la garganta nosada, qu’aviá lèu agut comprés que Dieu li mostrava ansin l’astrada meravelhosa qu’esperava sa pichoneta…