Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 08 de mai de 2016 en lenga nòsta per l’Agachaire
Uech de mai
Curiosa data qu’aqueste 8 de mai, qu’aquest an tomba un dimenge, e empacha les pònts que fan normalament dau mes de mai un dei mens trabalhaires de l’an…
De pichòt, èra d’abòrd per nautrei la fèsta de Joana d’Arc, que totei les personalitats de la vila e lei dròlles des escòlas, publicas ò privadas, ben arrengueirats, se recampaviam davant la fònt que domina une estatua de la santa, e l’aviam lèu recuberta de flors.
Pus tard, li disián l’Armistici, e dau còp la mesclaviam amb aqueu dau vonge de novembre, que de tot biais marcava prereu la fin d’una guèrra ambé l’enemic ereditari alemand.
Ai sachut lòngtemps puei que les causas èron pas tant simplassas. D’abòrd, que se trachava d’una capitulacion germanica sensa condicions que, amb aquò, èra estada signada lo 7 de mai a doas oras quaranta-un dau matin… Mai lei Rus èron pas d’acòrdi, e vouguèron una novèla signatura, que fuguet per elei lo 9 de mai !
Après, me rapèlo pereu dei vai-e-vèni d’aquela celebracion : jorn feriat en 1953, escafat coma tau per De Gaulle en 59, suprimit per Giscard en 75, restablit par Mitterrand en 81…
E fai pas tant de temps que sabo ce que se passet en Argeriá aqueste jorn d’aquí, ont un escot bandissent un drapèu argerian fuguet tuat per un policier francés, e que lei miliers de mòrts que ne’n resultèron fuguèron just un començament…
Jean Yves ROYER