Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 05 de junh de 2016 en lenga nòsta per l’Agachaire
Romuaud
Ai agut parlat sèt ans fai d’aqueste sant, Romuaud de Ravena, qu’es un de la molonada qu’encuei se festejon. Moriguet un 19 de junh en l’an 1027, censament a 120 ans ! Explicavo alora que sa vida, segon lo dire ben entendut d’aqueles que l’an contada, èra un roman vertadier. Ne’n donarai encuei d’unei novèus episòdis.
Dos còps dins sa lònga vidassa, clafida de totes les peniténcias que l’òm pòsque imaginar, manquet de se faire assassinar…
La promiera fes èra dins un convent benedictin onte s’èra retirat. Ailà, ses collègas lo trobèron talament perfiech dins la vida que menava que ne’n venguèron gelós ! Tant talament que comploteron de lo tuar. Pasmens, un dei monges d’aquela chorma, la crenta lo prenguet e anet n’avisar lo paure Romuaud. Adonc aqueste demandet la permission de mudar ses catons, e se refugiet en cò d’un ermitan de la region veniciana.
La segonda es quand, a la fin dau sègle X, restava en Rosselhon a Sant-Miquel de Cuixà. Ailà aprenguet un jorn que son paire, que s’èra fach religiós, n’aviá son pron e voliá tornar dins lo sègle. Vouguet anar lo n’empachar. Mai lo monde de l’endrech, puslèu que de lo laissar partir, se diguèron qu’èra mielhs de lo tuar per se lo gardar ! Alara comencet de faire lo semblant d’èsser vengut caluc. A la fin, se pensent qu’èra vertadierament fòu, lo laissèron anar…
Jean Yves ROYER
