Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-nòu ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 22 de genoier de 2017 en lenga nòsta per l’Agachaire
Un 22 de janvier
Eriam en l’an 1592 pròchi Dinha, a Champtercier, e aqueste 22 dau promier mes de l’an Francesa Fabri, frema d’Antòni Gassend, s’acouchava d’un dròlle que li metèron Pèire. Se faguet conóisser coma « Gassendi » degun ne’n saup tròp lo perqué…
De molons de libres son estats escrichs sus sa vida e ses òbras, sensa parlar dei libres sieus, e soncament lei resumir seriá ben entendut impossible aicí. Mai l’i vau just evocar son enfança gavòta, tala coma se cònta despuei de sègles, en entremesclent de tot segur un gròs fais de legenda amb un peçuc de realitat.
Just aviá ses quatre ans que començava de far de pichons prònes, e a sèt escapava a sei gens per anar espinchar les estèlas una bòna part de la nuech ! Ce que li fava dire qu’èra naissut astronòme…
Una nuech qu’èra ambé de collègas a regardar la luna entre lei nius, eles afortissián que li landava ela entremitan, e volián pas creire qu’èra lo contrari. Adonc lei menet darrier un aubre, e aquí veguèron ben, entre lei brancas, que passavon lei nius e non pas la luna, que sempre estava entre dos ramèus…
Quand aguet dètz ans, un jorn l’avesque de Dinha venguet faire vesita a Champtercier. Aquí nòste pichon Gassend te li faguet una d’aqueles arengassas en latin que s’escridet, lo monsenhor, que de tot segur aqueu dròlle seriá un jorn la meravelha de son sègle !…
Jean Yves ROYER
