Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vingt ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 2 de julhet de 2017 en lenga nòsta per l’Agachaire
La Lavanda
Aqueste Quartidí 14 de Messidòr, que la Republica marquet autre temps a son calendier coma dedicat a la lavanda, me vaquí un còp de mai a parlar d’aquela planta…
N’ai fach lo còmpte : li ai dejà consacrat sèt d’aqueles cronicas, sensa parlar dei sièis autres onte n’en fau mencion. Li ai pron parlat de l’invasion de la lavanda en cosina, que despuei qu’aquela planta a començat de grelhar sus tèrra, degun aviá jamai agut imaginar de la beure, nimai de la cosinar de quunte biais que siegue. E cada còp que n’ai agut parlat, ai apondut d’unes produchs novèus qu’avián imaginat de ne’n metre dedins…
Lo novèu aquest an son lei macarons, que sabon pas de que li boton dedins per lei faire violets, per de dire que lo monde compreguèsson ben que son a la lavanda…
Mai una causa novèla que degun l’esperava es ara de remarca. Fai quauquei jorns d’aquò, ai traversat lo plan de Valençòla. Lei lavandas aquest an i son dejà floridas. A temps passat, son les abelhas que se gitavon dessús. Mai ara son lei Chinés que li fan una brava concurréncia, e en eissames innombrables se bandisson, telefonet ò tauleta en man, en plen mitan de ses champs… Pareis qu’ailà un fuelheton televisat se passava aperaquí, e que ne’n son estats pivelats. Segur que puei fan pas de mèu mai, bota, laisson puei de sei sòus : es totjorn aquò de pres !…
Jean Yves ROYER
