Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 24 de decembre dau 2017 en lenga nòsta per l’Agachaire
La velha de Novè
« Aqueu jorn, de bòna ora, lei boiers desjonhián. Ma maire li donava, en chascun, dins una servieta, una bèla fogassa a l’òli, una rondèla de nogat, una jonchada de figas secas, un fromatjon, un api, ambé una fiòla de vin cuech. E, quau d’aicí e quau d’ailà, tot aquò gratava camin, per anar pausar cachafuòc, dins seis endrechs, a seis ostaus. Au mas non demorava que lei paurei marrits qu’avián ges de familha ; e meme, de parents, quauque vièlh jovenòme, arribavan defes, au tombar de la nuech, en disènt : “Bònei festas ! Veniam pausar, cosin, cachafuòc ambé vosautres”.
Toteis ensèms anaviam quèrre, joiós, lo Cachafuòc que faliá que fuguèsse, sempre, un aubre fruchau. L’adusiam dins lo mas, toteis arrengueirats, lo plus ainat d’un bot, ieu lo caganís de l’autre ; tres còps i fasiam faire lo torn de la cosina ; puei arribat davant la lar ò palhassa dau fuòc, solemnament mon paire i escampava dessús un veire de vin cuech, en disent : “Alègre ! Alègre ! Mei bèus enfants, Dieu nos alègre ! Ambé Calènda tot ben vèn… Dieu nos fague la gràcia de vèire l’an que vèn, E se non siam pas mai, que non fuguem pas mens !” E totei cridaviam : “Alègre ! Alègre ! Alègre !” e’mb aquò se pausava l’aubre sus lei capfuòcs e tanlèu resplendenta partiá la regalida : “Cachafuòc, Bota fuòc.” disiá mon paire en se signant, e totei nos metiam a taula. »
Pas besonh de vos dire l’autor d’aqueu racònte : l’auretz totei remés
Jean Yves ROYER