Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 31 de decembre dau 2017 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Sauvèstre
E nos vaquí mai a far la fèsta per un sant que tot lo monde se ne’n garça, mai que l’an plaçat lo darrier de l’annada, ce que li baila sa celebritat.
Celèbre, o fuguet tre lo temps de sa vida, au dire de totei lei legendas qu’a lèu agut congreiadas. N’ai agut raportat una lo darrier còp que la Sant Sauvèstre tombet un dimenge (èra en 2006), segon lo tèxte occitan de la Legenda Daurada, dau sègle XIV. Ne’n vaicí un des autres que nos debana, de coma l’emperaire Constantin se faguet crestian.
« Constantin tombet en lebrosia per las malesas que fasia als crestians. E finalment, quant non podia guerir per conselhs de metges, el ac conselh amb los capelans de las idolas. E disseron li que fezès un banh de sang de enfants, caldet, ont se banhès, e gueriria. Adoncas foron menats a Roma mai de tres milia enfans per far lo banh del emperador. E quant l’emperaire se’n dissendia per anar e’l loc ont lo banh se devia far, las maires dels enfans li foron en encontra, amb lors pels escabassats, cridant coma folas. E’l emperaire demandet qui eron… »
Ben entendut Sauvèstre arriba, li pròva son tòrt, Constantin esparnha la drolalha, la nuech pantaia de sants que li vènon dire que per lo ne’n remerciar, aurà que de s’anar banhar dins una fònt que Sauvèstre li mostrarà e serà garit. Ansin se passet, e Roma venguet crestiana…
Jean Yves ROYER