Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 08 de genoier dau 2018 en lenga nòsta per l’Agachaire
De matin…
« De matin, ai rescontrat lo trin, de tres grands rèis qu’anavon en viatgi, De matin, ai rescontrat lo trin, de tres grands rèis dessús lo grand camin… »
Coma fòrça pichons Provençaus… Bota, anavo oblidar de citar pereu les pichonas Provençalas, qu’a l’ora d’ara se lei mençonetz pas d’un biais ò d’un autre, en un bòn besonh vos van acusar de machisme… Astre que per ara en occitan degun a pas encara prepausat d’escriure de « pichon.ona.s Provençau.la.s » !… E fau lo vòt de laissar aqueles colhonismes a la lenga d’oïl, que de tot segur aquela ornementacion tant nècia coma inutila li vai coma un gant…
Coma fòrça pichons Provençaus adonc, emai puei vengut grandet, ai agut cantat aquela cançon, encuei de circonstància, amb un estonament dei grands. Adonc aquelei rèis dau temps de Jèsus, que just veniá eu de nàisser, avián pres lo trin per venir d’Orient a Betelèm ? Aquò m’estomagava, mai coma tot lo monde te cantavon aquò sensa li veire lo pus pichon problèma, assajavo d’imaginar tot aqueu polit monde montar dins un trin… Pasmens, ambé sei raubas longassas, deviá pas èsser tant simple d’escalar aquelei marchas tant nautas, subretot ambé ses presents dins lei mans…
Restavon les camèus… Mai bota, i aviá encara a l’epòca dins fòrça trins de vagons per les chivaus, e pensavo que n’avián reservat un per ses camèus…
Jean Yves ROYER